|
Bu yılan korkusuna ne zaman tanık olsam usta şair Nazım'ın ''tavşan korktuğu için kaçmaz kaçtığı için korkar'' dizesi gelir aklıma..
Hayatımın en az 15 yılı dağlarda, ormanlarda, çalılık, otluk alanlarda yürümekle geçti..
Hiç korkmadan ve önüme bakmadan yürürüm..Zaten korkarsanız yürüyemezsiniz..
Sadece yürürken ayaklarımı sağa sola vurarak veya sürterek ses çıkartırım..Yılların alışkanlığıdır bu..
Bu alışkanlık sayesinde belkide, hiç burnumun dibinde yılanla karşılaşmadım..
Sadece uzaktan görmüşümdür..
11 yıldan beri köyde zeytinliğimde uğraşıyorum; iki defa yılanla karşılaştım..Birinde, eterniti 2 kişi kaldırınca altından yılan çıktı..Bozuntuya vermem, çok soğukkanlıyımdır..Biz ondan korkmadık, o bizden korktu ve kaçtı gitti..
Birisinde de, fidanları sularken, oturduğum yerin bir metre arkamda bir engereğin dikilerek bana baktığını farkettim..hortumun ucunu yavaşça tutarak aniden arkama dönerek yılana sıktım..panik oldu hayvan..o kaçtı ben su sıkarak kovaladım..
Fidanlığımın kulübesindeki çekyatta çok sıcak günlerde geceleri çok yatmışlığım vardır..
Kapıyı açık bırakarak hemde..
Kahvehanelerde yılan muhabbeti çok dinledim..çoğunun yalan veya abartılı olduğuna inanırım..
Son gidişimde banada korku salmaya çalıştılar..Yok, benim fidanlıkta şöyle uzun..böyle kalın bir yılan varmış ta..falanda filanda..
10 günden beri bu yıl hiç sürdürmediğim ve kuru otlarla kaplı fidanlığımda çeşitli işler için belki 20-30 kere tur attım..hemde terlikle..
Ne yılan gördüm ne birşey..
Ne bileyim..belkide birşeyden ne kadar korkarsan o kadar üstüne geliyordur..
Mesela ben İstanbul'da çınar ağaçlarının olduğu caddelerde hemen hergün dolaşırım..üstüme kuşların pislediği çok nadirdir..
Ama eşim çok titiz olduğu için, aman kuşlar pislemesin diye hep tedirgin olduğu için hemen her birlikte çıkıp dolaştığımızda büyük bir olasılıkla kuşlar benim değil onun üstüne pisler..
|