Ben de size minnoşu kısaca tanıtmak istiyorum.
02.02.2000 'de henüz iki yavrusunu doğurmuş bir anneyi kadının biri taşla kovar ve anne henüz karnında yavrularıyla arabanın altında can verir. Önceden doğmuş iki yavrunun biri çok zayıf olduğundan hemen öldü. Geriye bizim minnoşumuz kaldı. Henüz 2 günlüktü ve hiç anne yüzü görmemişti sahiplendiğimizde.
Önceleri damlalıkla, sonraları prematüre bebek biberonları ile yarı yarıya sulandırılmış ılık günlük sütün içine 1 er çay kaşığı çiğ yumurta sarısı ve zeytinyağını saat başı vererek yaşattık. O zaman internetim de yoktu.
İshal olduğunda annelik tecrübelerimle yaşatabildim onu.
Kızım henüz liseye başlamıştı, her teneffüs bitişiğimizde olan okulundan izinli olup, minnoşu besledi.
Tüm sınıf 2 damla mama vermek için dersi kaynattı çoğu zaman.
Zaman geldi büyüdü ona annelerini ve kardeşlerini sahilde köpeklere parçalattırmış restaurantın birinde bulduğumuz dişi kediyi eş olarak aldık.
Meğer epilepsi hastası imiş bu yavru kedi. Her sara krizinde minnoş bize haber verdi ki başını sağa sola çarpmasın diye hep siper de oldu. Tedavisi olumlu yönde giderken bir gün kayboldu. Sara krizi sırasında kuduz diye öldürüldüğünü düşünürüm hep. Minnoş bu yoklukta ağır bir depresyon atlattı o zamanlar, yaklaşık 10 sene evvel. Aynı bu şekilde birbirlerine sarılarak uyurlardı.
Aradan 1 sene geçti ve yine sokaktan bir kızımız kendini ev ortamına kabul ettirdi. O geldiğinde 6 aylık civarlarında idi ama maalesef gençlik hastalığına yenik düştü.
Minnoşta iyice eve kapandı bu arada. Balkona bile çıkmaz olmuştu.
4 yaşında mart ayında ilk kez cinselliğini keşfetmiş ve biz onun eve gelmesini bekler olduk o dönemlerde.
Kısırlaştırma operasyonları korkum öyle çoktu ki, önce veterinerimden bir operasyonunu izlemek istedim.
Baktım ki erkek kedilerde bu olay 1 damla bile kan olmadan gerçekleşiyor ve dikişte yok. Hemen minnoşla başladım kısırlaştırma işlemine. Dişi kedilerde de artık yumurtalık tüplerini bağlama olarak yapılmakta.
Ben anlayana kadar bunu sokak minnoşun çocuklarıyla doluvermişti.
Sonra kendimi sokak hayvanlarının bu sefaletlerine çare arar buldum.
Sadece kedi değil, köpekler de bu kervana katıldı.
Köpeklere Belediye öncelik verdiği için el birliği ile çok yol katedildi.
Sorunlar hala var ama çözüm yerleri belli hale geldi en azından burada.
Kontrolsüz çoğalmaların önüne az da olsa geçilebildi.
15 mayıs 2012 de ise pıtırcık annesinin güçsüzlüğü sonucu sahiplendirilenlerin en pörtleği ve zayıfını minnoşa kardeş olarak aldım.
Minnoş tek eşli ruha sahip tanıdığım tek kedidir. İnanılmaz sevgi doludur.
Çiftleştiği, eve günlerce gelmediği dönemlerde eşi ile beraber yavrularını korurlarmış. Anne karnını doyurmaya çıktığında minnoş yatarmış yavrularının yanına. Evin sahibinden bile yavruları korurmuş, bunları sonradan öğrendik.
Şimdi pıtırcığı sürekli bir anne gibi yalıyor, temizliyor. Yavruya çiş ve kakayı nereye yapması gerektiğini öğretiyor. Tabii her an şımarık yavrudan evi terk de edebilir. Bu hafta ufaklığın aşıları başlayacak, 15 günde inanılmaz büyüdü.
Minnoşu geçen sene annemin hastalığı sebebiyle Didim'de 3,5 ay yanlız bırakmak zorunda kaldım. Her gün gelip taze su ve maması verildi, sevildi ve dışarı çıkması için uğraşıldı ama yokluğumun onu büyük bir travmaya soktuğundan obez oldu. Şimdi minnoş obez mama yiyor ama pıtırcığın 3.ay-1 yaş arası mamasını, ufaklıkta obez mamayı yiyor. Ufaklık minnoşu çok yorsa da çoktandır bu kadar bebekleşmemişti, bebek mamalarıyla belki de kendini genç hisseder oldu.
Ufaklık yani pıtırcık ise dur durak bilmiyor. Ufak ufak fırça ve dayak ta yiyor minnoştan ama uslanmıyor hiç. En son fotoğrafıda bir fırça yeme anından seçtim ama tek mesajın 5 fotoğraf hakkını doldurmuşum.