Sevgili alcen, hiç çıkmak istemezsem ne olacak?
Kendimi kaybederim ben orda. Dönüp dönüp tekrar bakıyorum inanın. Hatta dün akşam kızıma da gösterdim "Anne böyle bir güzellik ancak filmlerde olur." diye boyundan büyük bir laf etti miniğim. "Bizim bahçe asla öyle olmazmış çünkü korkuluk asacak bir ağacımız bile yokmuş.
" Haklı çocuk.
Keyifle çıkarın inşallah o güzelliklerin tadını. Sizlerden feyz alıp her hafta sonu seraları gezmeye zorluyorum artık eşim ve kızımı. Her türlü bitkiyi çok sevmiş ve bir kaç mevsimlik çiçek te yetiştirmiştim zaman zaman bahçemde ama dağınık bir düzende ektiğim için fidelerini, gösterişli halleri geçince sökerek çıkarmıştı hep köklerini eşim topraktan.
Şimdi düşünüyorum da, ben de eşim de çok küçük tutmuşuz hayallerimizi, bir kaç gül ağacı yetiyordu bize, leylaklarımızı kokluyor, sevindirik oluyorduk kasımpatlarımız patlayıp, hanımellerimiz açtıkça. Ama bu yaz dibinden kuruyunca gözüne baktığım hanımelim ne yaptuysam yaşatamadım, elektirik kablolarına dolanan kökünü kesmiş elektrik trafosunu tamir eden tekniker. Kış başından beri hasarlıymışta fark edememişiz.
Günlerce üzüldüm vah vah ettim ama giden gitti ne çare? İşte o zaman kalan sağlar bizimdir diye düşünerek gül ağaçlarıma vermiştim ki tüm ilgimi bir şeyler araştırmak için girdiğim formumuzda siz değerli üyelerin yarattığı mucizeleri görünce dank etti kafam! Aman tanrım bunlar gerçek mi?! diye iç geçirmeden edemedim.
İtiraf ediyorum bir doz da kıskançlık hissettim sevgili alcen,
çünkü isteyince neler yapılabileceğini sizler sayesinde öğrenmiş oldum. Bahçe dergilerinde gördüğüm muhteşem dizaynların aynısıydı gördüklerim ve emek verilince kat kat fazlasını hediye ettiğini görmüş oldum toprak ana'nın.
İşte o vakit harekete geçme zamanı olduğuna karar verip bir şeyler yapmaya koyuldum kendimce. Bahçem bahçem deyip durduğuma bakmayın ama siz, 50 mt karelik mütevazi bir alandan söz ediyorum ama hep elim üzerinde olacak inşallah bundan böyle.. Belki bir gün sergilemekten gurur duyacağım güzelliklere ben de kavuşabilirim..
Sevgilerimle..