[kelebek çalısı]

Kedileri çok severim. Taşındığımızdan bu yana bir çok kediyi sahiplenmeye çalıştım. İçlerinden sadece birini, eve almaya karar verdiğimde henüz altı haftalık bir yavru idi. Ne yazık ki, daha bir yaşını doldurmadan, veterinerde aldığı anestezi yüzünden kaybettim. Bir daha kedi veya köpek anestezisi, böyle operasyonel durumlarla ilgili karar alamam ömrümce.

Artık bahçede bakıyorum sadece, mamalarını yerler, kışın veranda sundurması altında bir yer bulup uyurlar, lokal olan yaraları temizlenir, ve dış parazit ilaçları uygulanır, o kadar. Ben bir daha aynı üzüntüyü yaşamak istemiyorum. Benim yüzümden doğada belki ömrü daha uzun olacak bir canlı idi. Bunu bilememek insanı çok çok üzüyor.

Birinci kedi Can, yabani bir kedi idi, yaklaştırmaz, isterse biraz yanaşır ve miyavlayarak iltifatta bulunurdu. Bir yaz günü, Türkiye' de olduğumuz zamanda, terasta cansız bedenini bir havuz temizleme elemanı bularak, dışarı ağaç altlarına atmış. Bir kaç gün sonra onu olduğu yerden alarak evin tam karşısına zeytin ağacının altına gömerek, mezarını yaptık. Ölümü doğal sebeplerdendi. Yaş ve hastalıklar sanırım.

İkinci kedi Duman, eve aldığım dünyalar güzeli canım kedimdi kendisi. Fazla bahsedemeyeceğim, çünkü çok çok çok üzülüyorum. Sapasağlam kedim, anesteziye kurban oldu.


Üçüncü kedi Azo, yıllarca geldi, gitti, yedi, içti, kendine has karakteri olan başka bir kedi idi. Çok iri cüsseli, anatomisi değişik bir kedi idi. Bu yılbaşı dönmemek üzere kayboldu, gitti.