|
Bu sayfayı okuyunca çok sevdiğim bir şiiri sizlerle paylaşmak istedim.
KAYBEDİLENLER
Birgün insan virgülü kaybetti , o zaman zor cümlelerden korkar oldu ve basit ifadeler
kullanmaya başladı.Cümleleri basitleşince,düşünceleri de basitleşti.
Bir başka gün ise,ünlem işaretini kaybetti . Alçak bir sesle ve ses tonunu değiştirmeden
konuşmaya başladı.Artık ne bir şeye kızıyor ne de bir şeye seviniyordu. Üstelik hiçbir şey,
onda en ufak bir heyecan uyandırmıyordu.
Bir süre sonra, soru işaretini kaybetti ve soru sormaz oldu.Hiçbir şey,ama hiçbir şey onu
ilgilendirmiyordu...Ne kainat,ne dünya,ne de kendisi umurundaydı.
Birkaç sene sonra iki nokta üstüste işaretini kaybetti ve davranışlarının sebeplerini,
başkalarına açıklamaktan vazgeçti.
Ömrünün sonuna doğru elinde yalnız tırnak işareti kalmıştı. Kendine has tek düşüncesi
yoktu,yalnız başkalarının düşüncelerini tekrarlıyordu.
Son noktaya geldiğinde , düşünmeyi ve okumayı unutmuş vaziyetteydi.
A.Kanevski
|