Hislerinizi o kadar iyi anlıyorumki. Buradaki bitki delileri de benzer şeyleri hissediyorlar muhakkak. Evin dağılması, toprak vs olmasını kış süresince pek yaşamıyorum ama bahar gelince benim ev 2 senedir seraya dönüyor. Sanırım çok dağınığım ya da başka bir sebebi var bir bakmışım ortalık toz toprak olmuş. Mesela az önce bana yine estiler gece gece. Demin mesaj yazdım ya bir çok bitkimi henüz dikemedim diye; vicdan azabı çektim, hatırlamışken şunları dikeyim diye mutfağa daldım. Hava henüz soğuk olduğu için balkonda yapamıyorum. Bir tane dikeyim derken bir baktım 4 ayrı tür çelikleri dikmişim hatta yeni aldığım ve saksısında dağılmış kaktüsü de yeni yuvasına nakledip tamir etmişim. Böyle kötü bir huyum var: bir işe başlamak için kıvranır zorlanırım ama giriştiğim zaman da saatlerce dalıp giderim. İşin sonunda bel ağrısı vs ile bulurum kendimi. Evde temizliğe girişmek için de nazlanırım. Mutfakta sabah ocağın kenarındaki lekeyi şöyle elimin ucuyla kazıyayım derken hızımı alamayıp mutfak dolaplarının tepesine çıkar, oradan balkona girişir ve hatta saatler sonra kendimi geceyarısı banyonun fayanslarını ovalarken bulabilirim. Dengesizlik sanırım
Bahçem olsa halim nice olur düşünemiyorum. Apartmanımızın çevresini dolanan 1 m filan genişliğinde bir bahçe şeridi var. Baharda ve yazın ara ara orayı eşeliyorum. Aynı şey orda da olabiliyor. Gece yarısı annemin çağırmasıyla( küçük çocuk muhabbeti
) çıkabiliyorum ancak. Yine de ne olursa olsun bitkiler, toprak vs. olmasa kafayı yerdim herhalde metropolde. Belli yani, bünyede pastoral bir durum var
