Sarkıklardan sarkan sümüğümsü koyu renkli sıvılar dikkatimi çekmişti...
Ayrıca insan siluetini andıran doğal heykellerin boynuma sarılacağı hissine kapılıyordum. Öyle çoklardı ki hemen her köşede nöbet bekleyen askerler gibi beni izlediklerini düşünüyordum. Benden başka birilerinin nefesini ve kalp atışlarını duyuyor ama kimseyi göremiyordum. Kızılmaske’nin bu kadar zor bulunacağını tahmin etmemiştim. Sözde adını seslendiğimizde o gelip bizi bulacaktı. Yedi sülalesini saydım tık yok!
Mağara gittikçe gizemli bir hal aldı. Tavandaki nefes borusuna benzeyen deliklerden içeriye sıcak hava geliyordu. O deliklerden aşağıya sarkan bir kurbağa dilinin beni sinek gibi avlayacağını düşünmeye başlamıştım. Bunların hepsini daha önce lunaparklardaki karanlık tünellerde yaşamış gibiydim. Birileri yine benim cesaretimi mi sınıyordu?
Yollar gittikçe daralmaya başlamıştı...
Geçit iyice daralmış ve ben iki kayanın arasına sıkışmıştım. Kayaların arasından geçerken sürtünme esnasında, kayalardan yüzüme ve gözüme bulaşan o sümüğümsü sıvı madde; benim etrafımı negatif görmeme sebep oldu. Her yer griydi. Yanımdaki kayanın içinden bir çocuk siluetinin çıktığını fark ettim ve korktum!
– Küçük çocuk bana sessizce “korkma, bu mağara seni istese de alamaz. Çünkü ben senin sayende yaşıyorum! Ve bu mağaradan seni ben çıkaracağım” dedi.
- Peki, ama sen kimsin?
Neden benim sayemde yaşıyorsun?
Kızılmaske nerede?
Beni buradan nasıl çıkaracaksın?
-Merak etme tüm sorularının cevabını alacaksın.
Devam edecek...
Not: Sağımdaki kayanın üzerindeki profili çıkan çocuk resmi orijinaldir. Kesinlikle üzerinde oynama yapılmamıştır.