Alıntı:
Orijinal Mesaj Sahibi fatma sunay
Sevgili Doğayla Barış;
Sizin oralara artık bahar yavaş yavaş geldi çiçekler kendilerini göstermeye başlamış. Düğün çiçeği çok güzel bizim bahçede de bol miktarda var.
Dedenizin hikayesi hakikaten Ferhet le Şirine taş çıkartacak cinsten çok hüzünlü bir hikaye.
Kemanınız o güzel omuzunuzda küçük bir bebek gibi çok güzel yakışmış
Müzik ruhun gıdasıdır derler ya çok doğru ama çalma kabliyetim yok.
Neyse siz dostlarımın bilmesi yeter.
Sevgiyle kalın...
|
Merhaba sevgili fatma sunay hoş geldiniz bahçeme, Güzel sözleriniz için çok teşekkür ediyorum.
Keman benim ilk tanıştığım müzik aleti. Bursa'ya taşındığımızda ilkokul 3. sınıfa gidiyordum. Yeni taşındığımız için kimseyi tanımıyorum tabi ki, evimizi bahçemi çok özlüyor, her gece rüyamda bahçedeki bodur asmalardan yattığım yerden üzüm yediğimi görüyordum. ( bunu yapmak çok hoşuma giderdi ). Yemeden içmeden kesilmiştim. Gıdasızlıktan anemi olmuş, düşüp düşüp bayılıyordum.
Taşınırken babam bütün oyuncaklarımı arkadaşlarıma hatıra olarak armağan etmemi istedi. Gittiğimiz yerde yenilerini alacağına söz vererek. Daha fazlasını aldı ama çok mutsuz bir çocuk olmuştum. Aslında hatıraların beni üzmesini önlemek için bunu yapmıştı ama rüyalara engel olamadı.
Mahalleden arkadaşım Nilgün şimdi kim bilir nerelerde... Elim bir kazada ailesini kaybetmiş, halasının yanında kalıyor. Eniştesi matematik öğretmeni İhsan amca ile babam arkadaş olmuşlar, babam benim halimi anlatınca yeğenini sık sık bize oynamaya gönderdi, ben de onlara giderdim. Çok şeker bir aile, beni de çok severlerdi, Bana anlaşmalı terapi uygulamaya başlamışlar. Halası oyunlarla buzdolabında bir tepsi içinde şarap kadehlerinde soğuttuğu sütle nefis kekleri çok güzel takımlarda bize sunar evcilik oynardı. Oyunlarla yemek yemeye başlamıştım
Rahmetli İhsan amca da bize ders çalıştırırdı. Ve aralarda çok güzel keman çalardı. Dizlerinin dibine oturup onu dinlemeye bayılırdım. Yeniden gülmeye ve hayatla barışmaya başladım. :-))
Çok haklısın dağların kızı "Müzik ruhun gıdasıdır" .