[MeyveliTepe]

Evet, mesajınız başlık için uygun değil.

Kısaca yanıtlıyayım, sonra daha uygun bir yere taşıyabiliriz.

Konya"daki 40-50 dekarlık arazisiyle geçinmeye çalışan bir toprak emekçisinin
coco-peat kullanmasını önermek karşılığı olmayan bir süreçtir.

Konya'da ve bu büyüklükte bir arazide kullanmak üzere coco-peat kullanımını kim önerdi?

Bedavaya bulunacaksa kendi adıma itirazım olmaz ama 40.000 m2 arazide satın alınarak kullanmanın bir mantığı yok.

Kendi bahçemde coco-peat ve yerine geçebilecek başka malzemeler kullandım ama sadece sebze adalarında. Bir adanın ebadı 4m2, böyle 30 tane var, eder 120m2. Hoş, bu kadar küçük bir alanda 2 dekar alanda alınabililindiği kadar ürün alınabiliyor.

Coco-peat, altından kalkılabilir bir miktarda olmak kaydıyla çok hızlı organik madde elde etmenin bir yolu. Bir kez, ıslah edilecek alanda usulünce kullanıldığında da yıllarca tekrarına gerek yok.

Bunun başka bir çok yolu da var. Bizim köydeki onbinlerce kestane ağacının dibini her yıl güzelce temizleyip topladıkları her şeyi yakıyorlar. Dilimde tüy bitti, delimisiniz ne yapıyorsunuz diye. Sonra da aynı kişiler fasulye bahçelerinde dayanıyorlar dap'ı.

Dolayısıyla tanım ve sınırları iyi çizmek gerekiyor.
Siz kendi bahçenizde bırakın kilosunu tanesini 1 liraya mal ettiğiniz domateslerle
sürdürülebilirlik sürecinde ne kadar yer alabilirsiniz?

Haklısınız, tanımı iyi koymak gerekiyor. Domatesin tanesini (tanesi 0,5 kg gelenleri) 1 liraya mal ettiğim de muhtemelen doğru. Fakat benim tanımıma, en azından o aşamadaki tanımıma uygun. İlk hedefim, ailemin ve çok yakın çevremin ihtiyaç duyduğu gıdayı en lezzetli, en sağlıklı ve tabii ki en keyifli bir şekilde elde edebilmek. İkincisi, bunun sürdürülebilir bir döngü haline sokulabilmesi. Birinci hedefime fazlasıyla ulaştım. İkincisinde önemli aşamalar kaydettiğimi düşünüyorum ama bunun sonu yok, zaman ve emeğe çok bağlı. Deneye yanıla emek harcadıkça oluyor.

40-50 dekarlık araziden söz ediyorsunuz. Gerçekten böyle bir arazide tarım yapıyor musunuz yoksa faraziye mi yapıyorsunuz ayırd edemedim. Her neyse, yapacağınız tarımsal üretime, bölgenize, toprağınızın durumuna ve diğer imkanlara göre yapılabilir bir çok şey, uygulanabilir bir çok teknik var.

Sürdürülebilir, ya da kısmen sürdürülebilir bir tarım düzeni elde etmek de mümkün. Fakat çok önemli bir yol ayrımı var. Amonyum sülfat kullandıkça her yıl daha fazla amonyum sülfat kullanırsınız ve bu sonradan değiştirilmesi zor bir yol olur. Diğer yol da kendi içinde tutarlı ama uzun soluklu olunması gereken bir yoldur.

Kardeş bahçeler çok hoş; ama onların kurucularının pek çoğunun tuzu kuru.
Bunu sakın bir saldırı olarak algılamayın. Söylemeye çalıştığım üretim sürecini
yerel kaynaklarla başarmak ve yakın pazarlarla paylaşmak. Tüm bunları
yaparken de ekim-dikimi bir hobi değil var olma süreci olarak görebilmek.

"Kardeş Bahçeler" ile tam olarak ne kasteddiğinizi bilmiyorum. "Kardeş"in ilk işinin diğer kardeşleri kazıklamak olduğu düşünülen memleketimizde bunun mümkün olduğunu bir süredir düşünmüyorum.

Öte yandan organik prensiplerle ürettikleri sağlıklı ürünlerini yakın çevrelerine (100km) sunan üreticiler dünyada çok, ülkemizde de az da olsa var. Geçen yaz (Aralık sonuna kadar), 100 dekar araziden ürettikleri tonlarca organik ürünü bahsettiğim ölçüde yakın mesafedeki insanlara değerini de alarak ulaştırabilen en az iki üretici biliyorum. Büyük kârlar etmiyorlarsa da, zarar da etmediklerini sanıyorum.

Bunlardan biri, her türlü organik sebze, buğday, keçi sütü ürünleri, kurumuş veya işlenmiş sebze/meyve üretiyor. Diğeri free-range kanatlı üretiyor (tavuk, hindi, ördek, tokat tavuğu vs.). Önceden verilmiş siparişe göre haftada bir gün kesim yapıyor, gidip alıyorsunuz.

Sisteme yönelik örgütlü bir yapıyı yoksul çiftçiler ve emekçilerle birlikte kurabiliriz.

"örgütlü yapı"nın sözünden bile maalesef nefret eder oldum. Bunu yapabilecek olan bireysel olarak zaten yapıyor.