Yatay ve dikey yöndeki bu geniş yayılışına koşut olarak çok çeşitli ırklara ayrılmıştır. Bunların en önemlileri Güneybatı Almanya’da alçak yerlerde yetişen geniş tepeli, kalın dallı ve eğri gövdeli P. sylvestris cv. Superhanana Schott., orta dağlık yerlerin ağacı olan düzgün gövdeli, sivri tepeli P. s. cv. Hercynica Münch., İskandinavya’nın güneyinde Baltık sahilleri ile Litvanya’da yetişen gençlikte çok iyi bir gelişim gösteren kırmızı kabuklu, uzun ve dolgun gövdeli, ince, seyrek dallı P. s. cv. Rigensis Desf. (Riga Çamları, ticaret aleminde en iyi tutulan Sarıçam’lar), İskandinavya’nın kuzeyinde yetişen uzun ve düzgün gövdeli, ladin gibi sivri tepeli, yavaş büyüyen P. s. cv. Laponica Fries., dar piramidal tepeli P. s. cv. Scotica Beiss. gibi coğrafi ırkları bulunmaktadır.
Sarıçam Türkiye’de son envanter çalışmalarına göre saf ve karışık olarak 738.192 hektarlık bir alanda yayılır. Kuzeydoğu Anadolu’da Ardahan, Oltu, Posof ve Sarıkamış yörelerinde çoğunlukla saf, Yalnızçam Dağları’nda saf ya da Doğu Ladini ve Doğu Karadeniz Göknarı ile karışık olarak geniş ormanlar oluşturmaktadır. Batı Anadolu’da kesintili olarak Bursa, Eskişehir, Kütahya yörelerine değin gelir. Orta Anadolu’da ise Akdağmadeni yakınında büyük, Kayseri-Kahramanmaraş arasında Pınarbaşı, Göksun yörelerinde yedi küçük adacık halinde bulunur. Burada yalnız Türkiye’de değil, dünyadaki yayılışının en güney noktalarından birisine ulaşmış olmaktadır (Kayacık, 1980).
Türkiye’de en değerli odun ürünü veren Sarıçam’lar Sinop Ayancık yöreleri, Vezirkö
prü Kunduz ormanları ile Boyabat Göktepe Deresökü ormanları, Eskişehir Çatacık ormanlarındaki uzun ve düzgün gövdeli, sivri tepeli Sarıçam’lardır. Bunlardan başka Oltu, Göle, Sarıkamış’ta, Dumanlı, Köse Dağları’nda yetişen Sarıçam’lar gayet güzel ve iyi kalitede ormanlar oluşturmaktadır. Buralardaki Sarıçam’lar çoğu kez saf olarak yayıldığı gibi bazen de Doğu Kayını, Doğu Ladini, Toros Karaçamı, göknar, meşe ve benzer ağaç cinsleri ile karışık ormanlar kurar. Ancak ne yazık ki Sarıçam ormanları son yıllarda büyük tahrip gören ağaç türlerimizin başında gelmekte, yakın geçmişte 1 000 000 hektar olan yayılış alanı 700 000 hektara kadar gerilemiştir.
Kaynak: Tohumlu Bitkiler (Açık Tohumlular), Üçüncü Baskı, KTÜ, Orman Fakültesi, Genel Yayın No: 122, Fakülte yayın No: 15 I. Cilt