Tüm dostlara merhabalar..!
Dün bana harika bir gün yaşattığınız için, aranızda olmaktan kendimi sonsuz şanslı hissettiğim için sizlere yürekten teşekkür ediyorum.
Dün hazırlanmış, evden toplantıya gitmek üzere iken sevgili sakagun'un kargosu gelmişti. Giderken ben de onun kargosunu gönderecektim ki, ertesi gün beklediğim kargocuyu karşımda görünce, gözlerim parladı. Elindeki paketi alıp " ver o paketiii, şimdi al bu paketi dedim. Adamcağız şaşkın şaşkın bakınca " ee arkadaşla değiş tokuş yapıyoruz işte" dedim. Adam ifademe kayıtsız kalamayıp güldü. Çocuklar gibi şendim çünkü...
Neyse bu neşe ile, toplantı yerinin ters istikametinde oturan annemlere kızımı bırakıp, istikamet toplantı yeri dedik. Trafik de dahil olunca bir saatten fazla geç kalmıştık. Ben yol boyunca tanışacağım insanları düşünmekten heyecanlanmıştım. Bahçeli Peyzaj kolay bulunabilecek yerdeydi. Yazılan yer tariflerinin sayesinde elimizle koymuş gibi bulduk.
İlk içeriye girerken insanların etrafı turladığını ve her şeyi pür dikkat incelediğini gözlemledim. Kimsede yaka kartı olmadığından, kimseyi yüzyüze de tanımadığımdan, eyvah..! nasıl tanışacağım dedim. Mine Pakkaner ( hayatında mesleğini bu kadar seven bir insan görmedim, inanın kendisine hayran kaldım) inanılmaz pozitif enerjisi ile o kadar coşkuyla her bilgiyi veriyordu ki, bir ara etrafı unutup transa geçmişim. Eşim: " Böyle çekingen kalıyoruz. Sayın memet'i telden arayalım kim olduğunu öğrenelim" deyip aradı. Mehmet bey hemen yanında imiş.Telefona baktı... eşim "merhaba ben çaldırdım, nasılsınız" deyince komik bir hal oldu. Tanıştık. "Buyrun paylaşımlar var. Siz de alın" dedi. Herkes bir şeyler paylaşıyordu. Aynı zamanda çay ve kek,poğaça ikramı başladı. Herkes sakin sakin çayını alıp açılıyordu. Eşimin çekingen olacağını beklerken baktım enerji dolu "Hadi insanlarla tanışalım. Acaba ne yapsak? Herkes gibi birer ikramlık mı alalım? Hadi gel yanaşalım biraz" dedi. İkimiz de peçetelerle birer dilim kek aldık. Tüh..! çekingenlikten nazlanınca, bize çay kalmamış...
Yavaş yavaş çekingenliğimizi atıp, insanlara rumuzlarını sormaya başladık. Bu arada elimde kek dilimi... ( Kek nefisti sayın Hülya... Ellerinize sağlık.) Tanıştıkça, aaa sizi biliyorum dedikçe, ortam harika bir hâl almaya başladı. Meğer beni yazılarımdan bilen ne kadar çok kişi varmış... Mutluluktan ayaklarım yerden kesildi. O kadar sıcak, canayakın, muhteşem insanlarla bir arada olmak beni çok gururlandırdı. Paylaşımlar devam ediyordu. Bir kök su sümbülü sahibi oldum. Sayın memet masada mavi kelebek çalısı çeliklerini işaret edip ismini söyleyince, bir tane de ondan aldım.
Bir ara sayın Oxygene'le tanıştık. Sohbet ederken bir ara sayın mandalinciyi sordum. Hemen haber vermişler yanıma o kadar enejik bir şekilde geldi ki süper pozitif insan. Eşlerimiz de tanıştı, herkes tanışmaktan oldukça mutlu... Birbirimize telefon numaralarımızı verdik. Bir ara sayın mandalincinin eşi " bana gayet normal gözüktünüz hiç te spartaküs gibi değilsiniz" dedi. Hepimiz gülüştük.
Sayın mandalinci'ye Sayın nurcanaybay geldi mi? dedim. heyecanlı ve enerjik haliyle Sayın Nurcanaybay'a seslendi. Ne kadar güzel herkes ben gelmeden önce kaynaşmış ... Nurcanaybay'ı da tanımaktan çok çok mutlu oldum. Ben kendimi tanıttıkça etrafta herkes demek Uzaylı sensin yazılarını takip ediyoruz; devamını bekliyoruz dediler. Bir gaza geldim ki sormayın kim tutar beni artık...
Sayın ecs ile tanıştım. Yakında o da bahçe sayfasını açacakmış. Merakla bekliyorum. Sayın Hülya ile tanıştım. Sayın Gultar'dı sanırım. İsimden emin değilim. Uzun uzun sohbet ettik, hatta eşimle bayağı bir muhabbetleri oldu. Biz de yanımızda getirdiğimiz tohumları paylaşmaya başladık. Fındık turbu, Yedikule marul, soğan, roka tohumu getirmiştim. Yanımda boş kilitli poşetler getirmek çok işe yaramıştı. Hem paylaşılan tohumlardan aldım. hem de herkese poşet dağıtıp tohumları muhafalı götürmek için güzel bir paylaşım oldu. Paylaşımda memet beyden yardım istedim. Sağ olsun kendisi çok esprili biriymiş. Balık satar gibi soğan tohumu mu soğan... Roka isteyen var mı? Maruuuul? diye herkesi gülümseterek paylaşımı sağladı. Bir ara arabdan gidip eşimin hazırladığı iğde çeliklerini ve peynir mayalarını getirdim. Çekingenliği attım ya artık ben de bağırmaya başladım. Peynir mayası var... Peynir yapmak isteyen varmıııı?. Kısa sürede mayalar da bitti. Herkes tarif istedi ama bizim ilk deneme peynirimiz pek katı olmadı acemilikten...Tadı güzel ama yumuşak olduğundan doğru tarifi bulup vemek istedim ve netten yazarım dedim. Ayrıca fazla kullanmak zehirleme yapar miktarı doğru kullanmak lazım diye uyardım. Peynir mayası çok güzel peynir yapan bir arkadaşım var. Ondan öğrenip size tarifi yazarım. Şişedeki maya size defalarca peynir yapmaya yetecek. Son kullanma tarihi 2014 Toptan satıldığından herkes tek tek bulmakta zorlanır diye paylaşmak istedim. Böylece hepimiz peynir işine de el atmış oluruz.
Ortalik sakinleştikçe sayın Mine Pakkaner'le tanışmak için fırsat kollamaya başladım. Sonunda sohbet etme şansımız oldu. kendisi yazılarımı okuduğunu söyledi ve öylesine yüreklendirdi ki hemen gidip çalışmalara başlayasım geldi.
sayın Mine Pakkaner'e fırsatını bulmuşken büyümüş narenciye ağaçlarını söküp başka bir yere aktarmak mümkün mü? Bahçeye aktarmak istediğimiz büyük ağaçlar var ama bize turunçgillerin tutmayacağını söylediler doğru mu? dedim.
Bakın arkanızda yerinden söküp getirilmiş ağaçlar var. Gayet güzelce budanıp, doğru bir şekilde taşıdıktan sonra yer değiştirmek mümkün" dedi. Buna çok mutlu olduk. Sayın Nuri Mürvet'in çam ağacı nasıl yer değiştirilir bölümüne bakarsanız oradan da faydalanabilirsiniz" dedi.
Tohum paylaşımları devam ediyordu. herkes bana bu tohumdan almışmıydınız? deyip çeşit çeşit tohum verdi. Bir ara sayın mandalinci benle deşti domates tohumu paylaştı. Sayın acemifüsun'la da tanıştık, çok canayakın biri idi. Ama Hepimiz sevgi ile yavaş yavaş vedalaştık. İsmini hatırlayamadım ama sohbetlerini çok net hatırladıklarım var. İsim akılda tutma özürlüyüm lütfen kusuruma bakmayın. Tanışamadığımız onlar çekingen, biz çekingen arkadaşlar da oldu. İnşallah bir dahaki sefere... Bir de sayın mr.duran'la uzun uzun tohum paylaşımı ve sohbetten sonra birbirimizin kim olduğunu öğrenip sadece sessiz tebessüm etmek çok komik oldu doğrusu. Hani şu İzmir'in havası muhabbetinden...
Tanışmalar, içten sohbetler sonrası, elimde mavi kelebek çalısı çeliği, su sümbülü ve bir çok tohum ile yola çıkarken çok mutluyduk. Bir kez daha Ağaçlar net'li olmaktan çok gururlanmıştık.
Bizi biraraya getiren, tüm emekleri ve içten yaklaşımlarından dolayı; Sayın Mine Pakkaner'e, sayın malina'ya, sayın memet'e, sayın Hülya'ya, sayın Cihat bey'e ve paylaşımda bulunan tüm dostlara sonsuz sayıda teşekkürler...
Bundan sonra toplantı ve seminerleri sizleri görebilmek ve aynı zamanda bilgilenebilmek için sabırsızlıkla bekliyor olacağım. Hepinize saygılarımı ve sevgilerimi sunarım...
Not: Fotoğraflarda yüzüm gizli ya da sırtı dönük çıkmışım. Bir daha ki sefere bol fotoğraf çekilecek ve çekeceğim inşallah... Acemilik işte...
