[yengeç]

BİR AĞAÇ ; YORGANI DA GÖKYÜZÜ

hiçbir sınır sarkmaz mı ötekine
çocuk topaçları gibi
kendi gölgesinde mi döner herkes
sade ayaz mı önler tohumun toprağa yağmasını
oysa ellerim de tohum dolu ilkyaz tadında
gelinleri güveyleri kıyıda köşede tutarak
ne çok yazık ediyorum çiçek düğünlerine
paytak ve acemi
bütün ayaklarıyla gelseler
dolsalar göğsümün ötücü ovalarına
elden ele gözden göze gülüşüp dağıtsalar
koca köyde duymayan kalmasa
kalır mı çit
durur mu duvar ağırca ara yerde
dolaşıp sesler seslere
gülüşler gülüşlere bulaşıp
dönmezler mi gönüllerince

bir ağaç gördüm güpegündüz
gökyüzünden bir yorgan çekmiş üstüne
şiire doğru gidiyordu

Ali Tekmil