sevgili Fatma sunay teşekkür ederim. Komşu teyzeye hep üzüldük.Senelerce onun varlığına alışmıştım ben...Dünya böyle fani işte....Bahçesi , çiçekleri, herşeyi öylece kaldı...Rahmetli de çok meraklıydı,bahçeye kendi yapmaya çalışırdı, son zamana kadar.Böyle durumları görünce de insan herşeyden soğuyor...Bu uğraşlarımız boşuna mı ne
((... Sevgiler selamlar arkadaşım...