Günaydın berrin hanımcım. İyiki uğramışım bahçenize. Mesajları okudum bir yandan tatlı sitemleri. Hele eski galatasaraylı oluşunuzu
Çocuklarımız ne kadar yetişkin olsalarda, ne kadar kendi ailelerini kurup çoluk çocuğa karışsalarda hep annelerinin çocukları oluyorlar. Bir yanları hep çocuk kalıyor annelerine karşı. Örtülü bir bencillik belkide. Belkide gerçek hatalı biziz aslında öylesine kendimizi adıyoruzki onları yetiştirirken hep hayatımızın merkezinde olmak istiyorlar paylaşmaksızın.
Ama içten içe anlıyorlar bizi berrin hanımcım
. Aslında yarattığınız o güzelliklerin içinde ışıldayan yüzünüzü görmekten mutlular. Hele bir asık görsünler yüzünüzü en sevdiğiniz çiçeklerle gelirler yanınıza sizi kucaklamaya. Öpüyorum sizi, sevgiyle