Sevgili ciceksever70; Yabancıların bu tutumunu yurtdışında yaşayan tanıdıklardan duyuyorum. Durum burada da farklı değil aslında. Evlendiğimden beri üç ev değiştirdik. Her oturduğum yerde de komşulara değişik geleceğini ya da kokusunun gideceğini düşündüğüm yemeklerden bir tabak doldurup, kapıyı çalarak gülümsemek adetim olmuştur. İlk başta hayrola diye hep şaşırıyorlardı. Bir kaç gün geçince de onlar benim kapımı çalmaya başlıyorlardı. Sen bilmezsin bu bizim adetlerimizden diye. Hep değişik memleketlerden komşularım oldu. Hep te ilginç ikramlar getirdiler. Ben de devam ettim tabi. Hatta önceki oturduğum apartmanda eşler de gaza gelip sırayla yemeğe çağırmaya başlamışlardı. Eşim bir gün pizza yaptı davet etti ( çünkü onu çok iyi yapar). Üst komşu börek yapmıştı. Karşı komşum gaza gelip mükellef bir yöresel sofra hazırlamıştı. Tabi bu biz bayanlara yaramıştı. Masada oturup onları beklerken hep gülüşüyorduk. ne güzeldi o günler. Şimdiki yan komşumun kızı da okuyup, otel mutfağında çalışmaya başlayınca bana çok özel tarifler ve denediklerini getiriyordu. Şimdi evlendi. İşte onun kına gecesinde apartman önüne indik eşimle. Gelen geçen çocuk, genç hep ismimle selam veriyor, hatır soruyor. Eşime dedim ne kadar çok kişi selam verdi ama ben onları tanımıyorum dedim. Eşim hafızanı bir yokla bakalım dedi. Yıllardır kandillerde özel günlerde çocuklara çikolata
vb. şeylerle çocukları mutlu ediyorsun. Hepsi çocukluğundan beri sana selam veriyor. Ee hepsi aynı kalmıyorlar tabi büyüyorlar dedi. Nasıl duygulandım ama anlatamam. Burada hep pişi dağıtılır. Ben çocukların seveceği şeyler olsun demiştim. O gece yastığa başımı koyduğumda ben ne güzel şey yapmışım dedim. O zaman kızıma hamileydim. Karnım burnumda doğuma bir hafta kalmıştı. Sayende bu güzel anıları hatırladım. Sevgiler...