|
Ağaçlara bakmaktan ormanı göremiyor muyuz diye düşünüyorum...
Arkadaşlar yukarıda ulusal günlük bir gazetede yayınlanan köşe yazısında yazar halkın anlayacağı dilden konuşmuş. Ben toplum ve insanın etkileşimi üzerine çalışan bir bilim dalının mensubu olmadığım halde bunların farkına varabiliyorum. Daha önce belki onlarca kez siyanürün ortaya çıkartıklarıyla ilgili bilimsel makaleler paylaştım. Sanırım bunlar çok ilgi çekici olmadı. Yine siyanürün altın madenciliği faaliyetinin hangi aşamalarında kullanıldığına dair bu konu başlığı altında yeterince konuşuldu. Sokaktaki adam için siyanür arseniğe dönüşür ve maden siyanürle çıkartılır. Geçelim bunları artık... Lütfen...
Ayrıca söz konusu boşaltılan köyde içme suyunda saptanan arsenik (bilinen bir kanserojen) açığa çıkmak için neden gümüş madeninin işletilmesini beklemiş diye düşünmekten kendisini alamıyor insan.
“Atıkların çevreye zarar riski olması maden ayrıştırmadan vazgeçmemiz gerektiği sonucuna bizi getirmez.”
Ben atık havuzlarındaki zehirli maddelerin ya da biriken her ne ise onun mutfaktaki tüp olduğunu düşünmüyorum. Çevre ve insan sağlığı için ileri derecede toksit olan bir yöntemi kullanmak da bir zorunluluk değil. Eğer vazgeçmemiz gerekiyorsa -ki bence öyle- vazgeçmeliyiz.
|