Sayın limon, şimdiye kadar yazmaya elim varmadı. Güzel ayrılıklar da olsa, ayrılıklar bana hep hüzün vermiştir. Hayatımın büyük bölümünü geçirdiğim evimizden, üç yıl önce şimdiki evimize taşındığımızda da alışmakta zorluk çekmiştim. Yılların verdiği alışkanlıklar çabuk silinip atılmıyor. Ama zamanla insan alışıyor.
Bir de diyorum ki bu güzel bahçeyi nasıl bırakır insan. Aklımda kalanlar, clematisler ve pervane çiçekli yasemin. Onları götürebilecek misiniz? Sizi üzmek istemedim ama aklımdan geçenleri yazmadan edemedim.
Allah yeni evinizde sağlık ve huzurla yaşamayı nasip eder, inşallah. Şimdi o bahçeyi de cennete çevirirsiniz siz.
Benim için ayrılıklar hüzün verse de yeni bahçenizi merakla bekleyenlerdenim. Sevgiler...