İnanın akşamları eve geldiğimde gözüm kimseyi görmüyor. Doğruca ya balkondaki akvaryum camından bozma küçük seranın başındayım ya da odamdaki pencerenin önündeki domateslerimin.
İnsan sanki kendini onlara karşı sorumlu hissediyor. Elimde su şisesiyle mekik dokuyorum evi karış karış.
