Alıntı:
Orijinal Mesaj Sahibi hozat
Orhan Hocam,
Her bahar, bu yaban otları ve kır çiçekleri ile ilgili bir mücadele yaşarız eşimle.
Otlar temizlerken: Onu sökme, ayy.. o çok özel bir yaban çiçeğidir atma,diye diye şaşkına çeviriyorum kendisini.
Bir gün çok kızdı bana , hiç birini ellemiyorum varsın her yanı sarsınlar dedi ve çalışmayı bıraktı.
Bende: Aşağıdaki dizeleri yazıp, bir demet kır çiçeğini iliştirdim ve yastığının üzerine koydum.
Bir saat sonra büyük bir özenle bahçede çalışmalarına devam ederken buldum.
Orta yolu bulmuştuk yani..en azından sökerken soruyordu.
paylaşmak istedim, sonra sileceğim.
İşte o dörtlük.
Yaban ellerden gelirler bahçemize,
Emeksiz zahmetsiz büyürler kendi hallerince,
Adı nedir bilmezsiniz,kimi sarı kimi pembe,
Onlar da bir köşede olmalılar bence.
|
Sevgili Hozat;
Yüreğinizin sesini, hemencik ne güzel döküveriyorsunuz yazıya.
Bu şiirin, üstelik kendisini hedeflediğini bilen kişi, nasıl olsunda yelkenleri suya indirmesin? Değil mi ya?
Bu güzel anekdotu ve dörtlüğü, silmenizi engellemek için alıntıladım. Bağışlayın.
