|
Sevgili Kirmit, bilmiyorum kaç yaşındasınız. Ama bilir misiniz ki benim gençlik yıllarımda mektuplar yazılırdı.
Bayramlarda, diğer mutlu günlerde insanlar birbirlerini kutlamak için, taziyelerini bildirmek için kartlar yazarlardı.
Öğretmenlerimizin anlattıklarını hatırlayabilmek için notlar tutardık.
Daha sonraları bu notları daha çabuk yazabilmek için steno dersleri başladı.
Büyük iş yerlerinde sekreter olabilmek için steno bilmeniz neredeyse şart koyuluyordu.
Artık mektup yazmak kalktı, her şeyi telefonla halleder olduğumuz gibi bunu da bilgisayar vasıtası ile de yapmaya başladık.
Steno kalktı, patronlar söylemek istediklerini kayda alıp sekreterlere veriyorlar ve işleri kolaylaştırıyorlardı. Artık iş dünyasında hayli uzak kaldığım için bugün kullanılan usul ne onu bilemiyorum.
Ama bütün bunların yanında yine de bazı değerleri yitirmemeli, en azından tebrik kartlarımızı güzel el yazımızla yazmalıyız düşüncesindeyim.
( Yüzlerce-binlerce gönderilen, usulden olanlar hariç)
Bütün bunları yazarken bir yandan da " tabii teknolojinin getirdiklerinden faydalanmalıyız diyorum ama acaba her yerde de mi?" sorusunu sormadan edemiyorum kendi kendime.
|