|
Çocukluğumuz, geçen yıllarımızın gülen yüzünü görürüz orada.
Bir sandıkta durur çocukluğumuz, kanatlanıp özgürlüğe uçtuğumuzu sandığımız yolculuğumuza çıkarken, baba evinde bıraktığımız o sandık, hep bekler bizi.
Bilir ki,
bir gün,
her hangi bir zamanda,
er, ya da geç döneceğiz kendisine.
Sn. hassoman, "bir arkadaşım anlatmıştı"başlıklı mesajınızı okuyunca, dere kenarında oturup dedemle yaptığım sohbetler geldi aklıma.
Bana o sandığı açtırdınız, neler neler çıktı içinden bir bilseniz!
|