Sn. Hassoman, son cümle bana da çok doğru geldi.
Bizim Tarçın 8 aylık oldu (annesi komşumun köpeği). Acemi olmama rağmen çok araştırdım, ilgilendim, biraz yol aldım ama kişiliği var işte, bir yerden sonra pes ettim. Çok zorlanınca geçen hafta eğitime vermek zorunda kaldım.
Eğitmenin söylediği; "İlk dört yavru en sağlıklısıdır ama 2., 3.,4. olanı al, 1. olan başına buyruktur". "Başına buyruk"(!) tam benim Tarçın'ım. İlk doğan da oydu zaten. Komşumdaki kardeş de uslu mu uslu, bir baş işareti ile hemen yerine gidiyor.
Bir de iki kardeşin fotoğrafını gösterdim, çok benzedikleri için ben karıştırıyordum. Bakar bakmaz "Bu sizinki" deyince şaşırdım. Gözlerinden, kulaklarından, tüylerinden anlamış.
Küçükken komşum hepsinin burnuna dokunuyormuş, Tarçın dışında tepki veren sinirlenen olmuyormuş, aslında bebeklikten belliymiş
Ama ne kadar zor olsa da onu çok seviyoruz. Değil 2.,3.,4.; 8. doğan olsa da o bizim kısmetimiz olacaktı, yine çok sevecektik.
Komşum der ki" Evde hepiniz çok sakinsiniz, bir tane hareketli gerekiyordu, denge sağlandı"