|
Sayın Naz Murat
Sadece çim hikayesininden bir roman çıkar. İnan Güler abla orada uğraşırken ben burada yoruluyorum. Üzüntüleri, sevinçleri, mutluluğu satırlarına tek tek yansıyor.
Fakat Güllü Kameriyesine oturup, ince belli bardakta çayını yudumlarkar, muzaffer bir komutan gibi bakçesini kuş bakışı süzdüğü zaman tüm yorgunlukları gidiyordur.
Bu arada nerde bir boşluk var, nereye daha ne ekip-dikebilirim diye düşündüğünden maallesef beyni devamlı çalışmak mecburiyetinde kalıyor ve zihin yorgunluğu devam ediyordur.
|