Kovarsın gene gelirler,
Yolarsın gene biterler,
Ne olur hor görmeyin,
Çünkü çok GÜZELLER.
)
Bu dörtlükle elini tutup seni de götürdüm çocukluğumun tam ortasına. Bir mektubum var Ayşe'ye... Öyküler sayfasında. Orda bahsettiğim akşamsefaları geldi gözümün ucunda birikti bu dörtlükle.
Biz Ayşeyle okuldönüşü orda burda pembe pembe fışkıran akşamsefası ( bizim çocukluğumuzda sarısı veya başka rengi yoktu sadece pembe açardı bu çiçek. ) tohumlarını toplar sonra gelip evin etrafına serperdik.
Çiçek damarım babamın genlerinden besleniyor olsada yersiz yerlerde de çıktığı için sürekli yoldururdu o akşamsefalarını bana onlar herzaman hiç olmadık yerden bitiverselerde ansızın.
Babam evin önüne beton atmadan önce yine bana bi temizlik yaptırmıştı. Ve aylar sonra betonun aşındığı bir çatlaktan bir yeşillik takılıverdi gözlerimize. Akşamsefası.
) Bütün inadıyla çıkacak bir delik bulmuş ve zafer edasıyla dimdik duruyordu betonun orta yerinde. Şimdi cebime topluyorum tohumları. Heryere savurmuyor ama daha özenli yerlere atıveriyorum çaktırmadan.
Ruhun, ruhumuz hiç büyümesin... Hep biraz çocuk kalalım biryerlerde inşallah... Seni tanımak güzeldi... Sevgiyle kal, çiçeklerle, huzurla ve sağlıcakla...