[ayazkentli]

Sn. uzaylı, doğru söylüyorsunuz. Özellikle çocuklara bu sevgiyi aşılamak çok gerekli.

Onları fazla sıkmadan, neşeli bir oyun oynuyor hissine kapılmalarını sağlayacak şekilde, minik minik işler yaptırmak ve sonra alkışlamak, övmek, başardın duygusunu yaşatmak çok işe yarıyor. Gelecek nesil çocuklarının, bu konularda duyarlı olmasını sağlayacak sevgiyi aşılamak zaten bizlerin görevi olmalı.

Bu sitede'ki yaklaşık 70.000'e yakın üyenin her biri, 2 çocuğa doğa sevgisi aşılasa, önümüzde'ki 30 yıl sonrasın'da bir bölümünün bu sevdadan vazgeçeceğini varsayarak, ortalama 80.000 ile 100.000 arasında yetişkin doğa dostu olacak demektir. Bunların arasından belki başbakan, çevre bakanı gibi yöneticiler çıkacak.

Bu nedenle, bu dünya görüşünde'ki üyelerimizden hem aileler, hem'de öğretmen olan üyelerimizin eğitip doğa sevgisi aşıladığı çocuklar ile, belki farklı bir jenarasyon yaratabiliriz.

Ben bir tanesini yetiştiriyorum. Aşağıda'ki ve önceki sayfalarda'ki bazı fotoğraflar'da görülen 2.5 yaşında'ki minik yeğenim (baldızımın kızı), daha şimdiden, sebze toplayalım, tohum ekelim, ağaç dikme oyunu oynayalım diyor (tohumları ve çelikleri küçük çukurlara dikip, ağaç dikiyor gibi yapıyoruz. Bizim'ki bayılıyor böyle şeylere).

1. fotoğrafta'ki incir ağacını o doğduğu yıl köklendirip evde'ki bahçeye dikmiştim. Şu anda her ikiside 2.5 yaşında. Bu ağacın ona ait olduğunu söylediğimden beri, beni ne zaman görse -ati, ağacım ne yapıyor- diye soruyor ya'da ev'e geldiğinde mutlaka ağacın yanına gidiyor ve şöyle bir bakıyor. Ayrıca fotoğraf çekmeye ve çektirmeyi'de çok sevdiğinden, sık sık onu ağaçların, çiçeklerin ve sebzelerin içinde çekiyorum'ki, ilgisi hep canlı kalsın.