|
Konuya gönderilen bütün mesajları okuduğumu sanıyorum.
Söyleyebileceğim tek bir şey ve anlatacağım bir hatıram var.
Söylenecek tek söz: Tartışmasız olarak, sevgili Todor'un bu işi başardığı ve alkışa, her türlü övgüye, kelimelere sığmaz takdire sadece O'nun layık olduğudur.
Anlatacağım hatıra ise şu:
Bir gün NTV'de yarısında yakaladığım bir program seyrediyordum.
İstanbul'dan, büyük ihtimalle Suadiye-Erenköy cıvarından, bir beyefendi ile eşi
hanımefendi, İstanbul'u terkedip yerleştikleri bir sahilde, kendileriyle röportaj yapan TV ekibine yaptıklarını ve yaşadıklarını anlatıyorlardı.
Bulundukları yerin neresi olduğunu anlayamadım.
Anladığım, oraya geldiklerinde, yol, su, elektrik, komşu gibi bir şeyin olmadığıydı.
Portatif siyah-beyaz TV ile arabanın aküsünden yararlanarak, TRT-1'de 20.00
haberlerini dinliyorlarmış.,
Orada bir ev yapmışlar kendilerine, bahçe tanzim etmişler, sahilden topladıkları çakıllarla, bahçeye yollar, mozaikler kondurmuşlar.
Yıllar sonra, yemyeşil bir cennete dönmüş mekanları.
Orada anlatıyorlardı, İstanbul'dan kaçış öykülerini.
Bir ara muhabir, -Biz de çok istiyoruz ama... dedi.
Cevap, bir şimşek gibi beynimde çaktı ve oraya yerleşip kaldı.
-Çok istemiyorsunuz.Çok isteseydiniz,yapardınız.
Biz, bir akşam karar verdik, ertesi sabah iki bavulla arabaya atladığımız gibi bir daha dönmemecesine İstanbul'dan ayrıldık.
|