|
Sevgili Vildan Sönmez, teşekkür ederim ama öyle böyle değil tembelliğim. Ne gariptir ki yapmayınca da insan hiç yapmak istemiyor.
Bahçede dolaşırken bir yığın ot gözüme çarpıyor ama onları hiç ellemiyorum sadece rüzgârdan devrilmiş bir saksı varsa onu düzeltiyor yine yoluma devam ediyorum.
Halbuki evvelden aman şu otu da alayım, aman şunu da sökeyim derken bir iki saat ot yoluyordum. Şimdi otlar bana ben otlara bakıp geçiyorum. Ne komik.
|