Yok olup gitmesine gönlüm razı olmadı kaktüsüme söylemimin
VEDA
Veda diye yazmam gerekir biliyorum ama bir yürek acısı vedalaşmak içim acıyor. Öylesine dost, öylesine sıcak ki bütün dikenlerine rağmen. Kaçtır gidiyorum yanına git gide irileşen, kahverengileşen sarı lekelerine bakıyorum. Sarı lekeler yeşilliğini örtercesine yayılıyor. Siyahlar koyulaşan kahverengiyle yarışıyor sanki tükenmenin yok oluşun hızını göstermek istercesine
Kaç zaman oldu diyorum her soluksuzluğuyla konuşurken. Hatırlamıyorum, hatırlayamıyorum birlikte olmadığımız zamanları. Hep vardı diyorum küçücük bir saksı içerisinde yüreğime geldiği zamanları yaşarken.
Yüreğimin yalnızlığını yok etmek istercesine yüreğine can olsun diye yanına kattıklarımı hatırlayarak birer birer. Elim varmıyor zamanın çöplüğüne yollamak için kim bilir diyorum umutsuzluğum içinde bir can görürmüyüm.
ikimiz varken diyorum ilk kez kucaklaştığımızdan bu yana kimler katılmadı ki aramıza ya da kimler terkedip gitmedi ki ilk yol ayrımlarında. Her gelişte sevinçler yayılmadı mı yüzümüze sıcaklığını duyarken yüreklerimizin gidişlerinde yanışımız kadar.
Bir parça daha ertelemek istercesine yok oluşu güneşe bakıyorum.
Sen güneşi seversin diyorum. Sıcağı.. Isıtır yüreğini diyorum aydınlığı güneşin.
Sen aydınlıkları seversin.
Bir parça umut.
Derken güneşe.
Neredeyse hatırlayamadığım uzak bir zamandan bu yana benimle olan sahip olduğum ilk kaktüsüme, dostuma, sırdaşıma, arkadaşıma veda zamanı gelmiş ne yazık ki....
İçimden gelmedi fotoğrafını eklemek.
Tüm kaktüs dostlarına sevgilerimle