benim köpeğim de kolayı çok severdi
daha 1 aylıkken annemin yere koyduğu (içsin diye değil, iki eliyle birşeye uzanması gerektiği için yere bırakmıştı) yarım bardak kolaya küçücük burnunu sokup tadına bakması, sonrada o burnunu bardaktan çıkarmak istemeyecek kadar tadını beğenmesi ile başlamıştı maceramız. sonra her bakkala uğradığımızda yerde duran kola şişelerini burnuyla ufaktan dürtükler, döner bize acınası bir şekilde bakar, ağlardı.
ne zaman ne yerler belli olmuyor, hepsinin kendine has bir karakteri var
kalp şeklinde çiş de imza olmuş tam