|
Sanat felsefesine yıllarını vermiş biri olarak, çocuk şarkılarının, özellikle de belli duygu ve düşünceleri geliştirmeyi amaçlayanların, özensizliğinden, estetiğin muhtevaya feda edilişinden, söz ve müziğin uyumsuzluğunun prozodik facialara dönüşmesinden şikâyet ederdim.
Bu iki şarkı ikisinin de hakkını vermiş. Eskilerin tabiriyle; "efrâdını câmi ağyârını mani", olmuş. Titiz ve işinin ehli hünerli ellerden çıktıkları her hallerinden belli.
Bu akşam ikisini de indirip çocuklarım dinlettim. Büyük oğlum ezberlemeye başladı.
Düşünen, besteleyen, katkıda bulunan herkesin eline ve yüreğine sağlık.
Çok teşekkürler.
|