en çok ceylanlarımı kaybettiğime üzüldüm bu sene.onların yeri ayrıydı.
gerçi annemin hediyesi olan 8-9 senelik çingene pembesi zonal sardunyama da üzüldüm. bir de kayınvalidemin hediyesi olan çingene pembesi sakızım vardı,ona da üzüldüm. tohumdan çıkardığım pastel renkli sardunyalarım vardı,onlara da üzüldüm.çilli sardunyama,katmerli tüm sardunyalarıma...
hepsine üzülmüşüm işte...
İzmitte annemin kardan dondan kurtardığı ceylanın yanına 4 renk daha aldım. hele ki favorim olan somon rengini bir satın alışım vardı ki...aynı anda iki kadın,sadece bir saksı kalan somon rengi ceylana uzandık. ne zamandır arıyordum bu rengi...kadıncağıza bir bakışım vardı ki sormayın. önünden süt kasesi alınmış minik kedi yavrusu bakışı..
hani kadın biraz üstlese,kuyruğumu sallandırıp miyav miyav diyeceğim. o derece yalvarır bir bakış...
ceylanlarım...en arkadaki çiçeksiz olan,geçen yıl yine annemin verdiği,
mavi saksıdaki ceylanla aynı renk açıyor şu an ama resmi çektiğimde henüz çiçeklenmemişti...
şimdilik 7 renk de sakızım var,tomurcuktalar. çiçek açtıklarında onları da resimlerim.