Yollar bitti, sıra parklara geldi sanırım...
Alıntı:
Yıldız Parkı'nda hoyrat eller
ŞEHİRLERİN içindeki ve çevresindeki parklar, devlet ormanları, özel ormanlar 'kent ormanları' diye adlandırılırlar.
Günümüzün yükselen değeri olan ormanların ve yeşil dokunun kentler için son derece önem arzettiği bilinen bir gerçektir. Dünyada ormandan ve yeşil dokudan başka hiçbir obje oksijen üretemez. Gün geçtikçe şehirlerde
artan hava kirliliğine ve toza karşı şehir içindeki parkların bir filtre gibi çalıştıkları ve havayı temizledikleri yadsınamaz.
Ayrıca bu parklar, şehir halkının psikolojik ve sosyolojik ihtiyaçlarını karşılarlar. İnsanlar geldikleri yerlerdeki ormanlara ait özlemlerini giderirler. Spor, sanat, rekreasyon gibi etkinliklere ortam hazırlarlar ve orman ve çevre bilincini yükseltirler.
Bu derece önem arzeden parklardaki ağaçların bir yaprağı ve bir dalı bile son derece değerlidir. Buralarda 'kent ormancılığı' tekniğinde sadece kuruyan ağaçlar ve dallar temizlenir. Kent ormanlarının bakir kalmalarına
son derece özen gösterilir.
Kuruluşu Kanuni Sultan Süleyman devrine dayanan, isim babalığını III. Sultan Selim'in yaptığı Yıldız Parkı bünyesinde 120'den fazla ağaç ve çalı türü bulunmaktadır.
TESTERE SESLERİ
Bir süreden beri bu güzelim park acımasız ve hoyrat ellere teslim edilen motorlu testere sesleriyle inlemektedir.
Başlarında hiçbir teknik elemanın olmadığı bu işçi gurubu bilinçsizce ağaç budamakta ve yüzlerce yılda oluşan yaş dalları kesmekte, ağaçları 'yolunmuş kaza' benzetmektedirler. Bu da bir nevi yeşil doku tahribidir. Çünkü şehrin akciğerleri yok edilmektedir.
Yıllarını 'orman ve ormancılığa' adamış bir kişi olarak soruyorum: Amaç park içindeki köşklere ve bazı uyduruk konutlara daha fazla ışık ve güneş sağlamak mı, odun üretimi mi, yoksa böylesine şiddetli bir budama ile birilerini nemalandırmak mı?
Bir türlü anlam veremedim.
Mehmet SANDIKÇI
Orman Yüksek Mühendisi
İstanbul eski Orman Bölge Müdürü
|
Kaynak: Yalçın Bayer / Hürriyet