Bahtiyar bey, eşiniz ve Mehmet Ali ile fotoğrafınız beni çocukluğuma götürdü. Büyükbabamın Küçükçekmece Kumsal'da karpuz ektiği tarlada derme çatma bir çardak vardı. (Karpuz ekilen alana bostan derdik, bilmem genel bir ad mıdır ?)
Onun altında tarlanın bir köşesine ekilen domates, biber ve taze soğanları
Prça parça koparılmış ekmeğe katık ederken, bize dünyanın en lezzetli yemeği gibi gelirdi. Anneme yalvarırdım gece de büyükbabamla bıraksın orda kalayım diye. Büyüklerimizi kaybedinceilk yıllarda yine ekilmeye devam edildi, sonra boş kaldı. Sonunda da belediye yeşil saha olarak ayırdı.
Size ve ailenize toprağınızda sağlıklı günler dilerim. Hepsine selam olsun...