çok güzel bir kedi. benim de kedim var. insan nasıl öyle minik ve vefakar bir dostunu bırakabilir anlamıyorum. benim kedim Karaca meçhul bir şekilde öldü ve cesedini de bulamadık ama geride kendine benzer bir yavrusunu bıraktı bize. fakat yavrucuğumuzda hep terkedilme korkusu var. annem onunla ilgileniyor yemi suyu asla aksatılmıyor. evimiz bahçeli, bahçede besliyoruz. balkonumuzda özel bir yeri var istediği zaman girip çıkıp orada uyuyabiliyor. fakat ben gidince ilgi çekmek için ne yapacağını şaşırıyor. öyleki bazen beni hafif hafif ısırıyor. ona kıyamıyorum hiç. canım acısada oynuyorum onunla öyle. zaten bir iki defa yapma deyince anlıyor. lafın özü şudur ki, ne olursa olsun vaz geçemem kedimden. yavrumuzun adı da karaca
