|
Abbas
Günlük konuşma dilimize yerleşen ve zaman zaman hepimizin kullandığı “Abbas yolcu” esprisi, belki de bu şiirden esinlenerek doğmuştur!
Kim bilir? Bu espride ki Abbas’ın, Cahit Sıtkı’nın Abbas’ı olup olmadığını bilmesem de o ünlü şiirindeki Abbas'ı sık sık anıyorum. Ve çok beğendiğim şiiri size tekrar okutmak istedim. Belki hikayesini de biliyorsunuzdur da, paylaşma nedenim Abbas olabilmek dilekli. Keşke sizlerin sevdiklerinizi de getirebilme kabiliyetine nail olabilsem ve böylesi hüzünbaz görmesem sizleri.
Neyse… şiir ve hikayesi başlıyooor.
“Haydi Abbas, vakit tamam;
Akşam diyordun işte oldu akşam.
Kur bakalım çilingir soframızı;
Dinsin artık bu kalp ağrısı.
Şu ağacın gölgesinde olsun;
Tam kenarında havuzun.
Aya haber sal çıksın bu gece;
Görünsün şöyle gönlümce.
Bas kırbacı sihirli seccadeye,
Göster hükmettiğini mesafeye
Ve zamana.
Katıp tozu dumanı,
Var git,
Böyle ferman etti Cahit,
Al getir ilk sevgiliyi Beşiktaş‘tan;
Yaşamak istiyorum gençliğimi yeni baştan.”
***
Abbas şiirinin ortaya çıkış öyküsü de oldukça ilginç.
Paylaşmak istiyorum:
“Cahit Sıtkı askerliğini yedek subay olarak yapmak üzere birliğine gider. O yıllarda yedek subay sayısı az olduğundan her yedek subaya emir eri verilmektedir.
Birliğine gittiğinde bölük yazıcısından künye defterini ister.
Sırayla isimlere bakmaktadır.
Bir isim dikkatini çeker; Abbas oğlu Abbas!
Sakat çolak eli yüzünden çürüğe ayrılmış biridir Abbas. Talim bitiminde bu askerin yanına gönderilmesini ister.
Öğle saatlerinde kapı çalınır. Karşısında civan, mert, yiğit biri selam çakıp;
-Abbas oğlu Abbas! Emret komutan! Der.
Aralarında söyle bir konuşma geçer.
-Nerelisin?
-Memleket Mardin, kaza Midyat komutan.
-Sen benim emir erim olur musun?
-Sen bilir komutan!
Askere eşyalarını toplamasını ve kendi evinin altındaki boş yere taşınmasını ister…
Zamanla askerin zeki oluşundan ve sıcakkanlılığından etkilenir.
Abbas her sabah erkenden kalkar Cahit Sıtkı ‘ ya kahvaltı hazırlar. Öğle yemeğini sormadan hazırlar. Tüm ihtiyaçlarını karşıdan bir istek gelmeden düşünüp yerine getirir. Erkenden kalkıp Cahit Sıtkı’nın kıyafetlerini ütüler hazırlar ve evin temizliğini yapar.
Akşamları olunca Cahit Sıtkı’nın sevdiği yemek ve mezeleri hazırlar. Zamanla aralarında komutan asker ilişkisinden daha güçlü bir dostluk bağı oluşur. Bu saf ve temiz Anadolu çocuğunda ki sadakat ve temiz yürekten etkilenmiştir Cahit Sıtkı…
Zaman zaman karşısına alıp dertleşir ve bu Anadolu çocuğunun ruhunda ki gizli şeyleri keşfeder…
Akşamları rakı sofrası kurup en güzel kızartma ve mezeleri hazırlar Abbas… Aralarındaki duygu bağları güçlenir. Böyle bir keyif geçesi akşamında alkollü Cahit Sıtkı sorar;
-Sen İstanbul’u bilir misin Abbas?
-Bilir komutan.
-Orda bir Beşiktaş vardır, bilir misin?
-Bilir komutan! Ben orda acemi birlikteydim.
-Orda benim bir sevgilim var. Sen bana kaçırıp onu getirir misin?
-Elbet komutan!
Sabah olur, Cahit Sıtkı bakar ki Abbas yeni asker kıyafetleri giymiş, tıraş olmuş, hazırlanmış.
Cahit Sıtkı sorar;
-Hayırdır Abbas, neden böyle hazırlık yaptın?
-Ben İstanbul gidecek komutan!
-Ne yapacaksın sen İstanbul’da?
-Sen söyledi bana. Ben gidecek sana Sevgiliyi getirecek!
Gözlerindeki hüznü ve gözyaşlarını gizlemek istercesine arkasını dönüp kapıyı çarpar ve çıkıp gider Cahit Sıtkı…
Fakat bu mert askerin, yüreği sevgi dolu Anadolu çocuğunun samimiyetinden, sadakatinden ve sıcaklığından etkilenir, duygulanır.
Akşam olur. Ağaç altında rakı sofrası kurdurur ve Abbas’ı karşısına oturtur.
Birlikte yiyip içerken, işte o akşam, Cahit Sıtkı bu meşhur şiirini kaleme döker!
Kaktüsümün fotoğrafı yazdan kalma; ama iki çiçek açışı aynı Cahit Sıtkı ve Abbas'ı çağrıştırıyor.
|