İlksen Hanım, Van'da üniversite bünyesinde "Kedi Evi" var.
Yalnız geçen yıl sorduğum kadarıyla dışarıdan kedi almıyorlarmış, dışarıya kedi verirken de "tekgöz" olmayanları -iki gözü sarı veya iki gözü mavi olanlar-veriyorlarmış. "Tekgöz" kedileri de -bir gözü sarı bir gözü mavi- dışarıya kesinlikle verilmiyormuş.
Ben yavrucaklara gocunmadan bakıyorum da bazen apartmanda sorun çıkarabiliyorlar. Bir keresinde bodrumdan çıkarıp apartman içine salmıştım yavrucaklar dolaşsınlar biraz açılsınlar diye. Komşunun biri çöpü geç çıkarınca çöp alınmamış ve anne kedi de poşeti parçalamış. Komşu gelip bana söylese kapı önünü temizlerdim ama bunun yerine şikâyet etmeyi tercih etmiş. Ben de bir daha kedileri bodrumdan çıkaramadım. Zavallılar sıkılıyorlar, kapıyı açınca kaçmaya çalışıyorlar ama yapabileceğim bir şey de yok bahara kadar yaşamalarını sağlamak için buna mecburum. Dışarıya göndersem donup ölecekler, her yer kar ve akşam zehir gibi soğuk çöküyor.
İnsanlara da bunu anlatamıyorsun, onlar, hayvanlara hep bir yükmüş veya aşağılık bir şeymiş gibi bakıyorlar.
Ne yapmalı, nasıl kırmalı bu yanlış fikirleri bilmiyorum.
Zannedersem dinî inançların bilinçli ya da bilinçsiz olarak saptırılmasıyla ilgili. Yok hayvan olan eve melek girmezmiş, köpek elbiseye değerse murdar olurmuş vs. vs. Bir sürü abuk subuk şey. Hayvan pis olsaydı niye yaratıldı diye soran yok! Veya insan kâinata halife olarak yaratıldı deyip dururlar, halife demek vekil demektir. Öyleyse bu kâinat, dünya, içindekiler insana emanet değil mi! Onları en iyi şekilde korumak, yaşatmak insan olmamızın en başta gelen sorumluluklarından değil mi! Emanete hıyanet etmek de en büyük günahlardan. Ama bunları ne düşünen var ne de soran, sorgulayan. Bir şeyi duyduk mu milletçek doğru mu yanlış mı demeden anında kabulleniyoruz.
Bu konuyla ilgili çok şey yazmak, söylemek istiyorum ama burası yeri değil. Çok doluyum çok!