Yazınızı okumadan önce 59. Kaktüsün fotoğrafına baktım. Bende nasıl bir çağrışım yapacak diye. “Kırçıl ve bulanık” diye düşündüm. Bulanıklığın ise fotoğraf kalitesiyle kesinlikle bir alakası yok.
Sonra hikayeye başladım, okurken; kah gülümsedim, kah yüzüm asıldı. Hikayenin bütünü ise hüzünlendirdi beni. En etkilendiğim nokta ise, karşıma mükemmel bir tablo koymuştunuz, sanki sizi izliyormuşum gibi oldum. “Gölet, suyun sakinleştiriciliği, ördekler, ağaçlar, çim, rüzgar, koku ve bankta oturan adam, yanında kaktüsü”
, Hikayenin bana hissettirdiği ise; belki ne sizin anlatmak istediğiniz gibi, ne de bir başka site sakininin; kırçiçekleri’nin, mel-i’nin vs. anladığı gibi olmadı? Kişiye göre elbette ki farklı algılar yaşadık. İremce; ‘Acı’ hissettim o hikayede, ‘gelip – geçici’.
Ve Oruç Oruoba’nın sözleri geldi eşzamanlı:
"Kimlerden acı çekeriz ve kimlere acı veririz? Aldırmadığımız, boş verebildiğimiz, bizim için önemsiz insanların yaptıkları bize acı vermez!!! Birisine acı verecek bir şey yapmak için, ona önem vermemiz gerekir!! Yoksa, işte, aldırmayız, boş veririz"….. Demek; ancak sevdiğimize ve sevene verebiliriz ACIYI."
Sonra balık burcu olduğunuzu hatırladım, hayalci ve kelimelere hakimiyetinin fazla oluşu ile. Burçlarla da aramın iyi olduğu düşünülmesin, tamamen kulak dolgunluğu ve ötesinde pek çok arkadaşımın balık burcu oluşu. ‘Gelip -geçici’ diye söylemim tamamen o sebeple.
“Benimle bankta oturan kaktüsümle tanıştırayım sizi .. Aşağıda... ismi mi?.... İsmi artık sadece ve sadece 59. Kaktüs...” demişsiniz ya, herkeste bir isim bulma hevesi yaşattırdı galiba. Halbuki ismi bizden saklı
59. kaktüsünüzle birlikte nice yitip gitmeyecek dostluklarla dolu zamanlar diliyorum.