|
Tamam şu an içimi acıtan bir ıhlamur fidanı cinayetimi anlatacağım.
Bir ıhlamur fidanım vardı. Köklerini budayıp saksıya almıştım. Çok güzel bir gövdesi vardı. Zaten gövdesine hasta olup almıştım.
Öğrenci evinde iken balkonda duruyordu. Balkonda zaten bir tane (ona da gün içinde 2 saat güneş geliyor, ona rağmen ağaç yaşıyor.) o da arkadaşın odasında. Çoğu zaman sulamayı unutuyordum. Derslerim yoğun bir de gözümün önünde değil bu nedenle unuttuğum çok oluyordu. Sonra farkedince üzülüp su veriyordum. Bu yaz boyunca böyle gitti. İnatla yaşıyor ama.
Kış geldiğinde yapraklarını döktü. Zaten suda vermeyi unutuyorum, kurumuş diye artık kendi haline bıraktım. Bütün kış hiç sulamadım. Bahar geldiğinde yaprak açtı. Ben ne yaptım dedim. Ağaca bütün kış hiç su vermemiştim ve ona rağmen canlandı. Çok üzüldüm, kendi kendime çok kızdım. Sonra ne yaptım; sulamayı unutup bu ağacı kuruttum. Artık daha fazla dayanamadı. Bunu itiraf etmek istemezdim ama oldu işte.
Başlarda zaten ya kurutup ya çürütüp öldürüyordum. Şimdi bu hataları yapmıyorum. Bu hataları yapmamamda yaptığım hataların payı çok büyük.
|