[Halil Önen]

İnsanın, insan olmadan önceki avlanma ve tüm diğer içgüdülerini evrim süreci içinde yitirmeye başlamış bu gün belli belirsiz izleri kalmıştır.

Yok olan içgüdülerin bıraktığı boşluğa doldurmaya çalışan akıl, kuşkuyla gizlenen hayvanı ortaya çıkaramamaktadır.

Ançak bir gün, dahice bir düşünüşle, her an tetikte olan avını bulabilmek için başka bir hayvanın dedektiflik içgüdülerinden yararlanmayı düşünür, bu hayvanın yardımına başvurur.

'O' aslında kendisi için avlanmaktadır. Her zaman kendi dürtüleri içinde çoşkulu bir avcıydı.

İnsanını yaptığı yalnızca 'o' nun içgüdüsel avlanma biçimini yönlendirmek, işbirliği haline getirmekti.

Kendi avcılığını 'o' nun avcılığıyla bütünleştiren insan avlanma olayını en mükemmel hale getirecekti. Zira 'o', insanın en eski ehli hayvandıydı.

Ancak onu insanoğlu mu ehlileştirmiştir pek bilinmez. Kesin de değildir. Kesin olan; insanoğlunun yerleşim alanlarına yaklaşması, onu çeken yemek artıklarıyla beslenmesiydi.
Ama ondan öte bir başka şey daha vardı ki, o da ateşin ''sıcaklığı''.

İnsan herşeyden önçe elinde ateş olan, ateşe hükmeden tek hayvandı. Ateş insanoğlunun ilk fiziksel buluşuydu ve bu diğer buluşların temelini oluşturmaktaydı.

O zamanlar doğada alev güçüne, alavi hükmetme gücüne sahip olmak onu hayvan olarak yüçeltmişti. Günümüz insanının avcı dostunun; alevin yanındaki, onu sarhoş eden keyif veren bu '' sıcaklık '' olsa gerek.

Zaten ehlileşmenin gizemi, tam olarak çözülmüş değildir. İnsan geçmiş çağlarda bazı hayvanları ehlileştirmiştir. Kısa bir dönem içermektedir bu..Ancak daha sonra bu güne kadar ehlileştirdiği arasına bir yenisini katamamıştır. Aksine ehlileştirdiklerini bazıları _'o' hariç _ yine yabani olmuştur. Mısır firavun figürlerinde ehli sırtlanın ve leoparın resimlerinin olması bundandır. İnsanın ehlileştirme marifeti bir dönemle sınırlı kalmış, son yıllarda bu yeteneği kaybolmuştur.

'O' ise tarihin eski dönemlerinden günümüz modern insanın hep en sadık dostu olarak kalmıştır.

İnsan öğretim yoluyla 'o' na bir takım davranışlar aşılamıştır ki; 'o' nu ehlileştirmek, onu hayvan niteliğinden uzaklaştırarak kısmen insanlaştırmak olsada...ehli hayvan katışıksız hayvanla insan arasında bir ara gerçektır.

'O' artık, İnsan ile 'o' kendilerine özgü avlanma biçimlerini bütünleştirerek, müzikte çok sesliliğin keşfi gibi ava senfonik bir görkem katmışlardır, böylece avlanmanını doruk noktasına ulaşmışlardır.

'O'nunla avlanmak avlanma sanatını en mükemmelini oluşturmuştur.




(bu güne kadar yitirdiğim en sadık dostlarımın anısına..)