Güler hanım, Allah bağışlasın. Bu aşı bir kere tuttu mu, yıllar geçip bir şekilde doğaya yakınlaşma imkanı olmasa bile hiç bir zaman unutmayacaklar, fırsatını buldukları anda da doğaya, bitkilere koşacaklardır. Daha da önemlisi, gerek bitkilerle gerek muhtelif el işleriyle başarıyı öğrendiklerinde kendilerine ve güçlerine güvenleri tam olacaktır, ki toplumumuzda eksikliğini duyduğumuz bir şey.
İlginçtir. Bunu olgunluk yaşlarıma gelince farkettim. Bugünkü düşünce yapımı, öz güvenimi, toprak ve doğa sevgimi hep rahmetli babaannemin küçük bahçesinde beni ortak ettiği işler, teşvik ettiği şeylere borçluyum. Beş-altı yaşımdayken elime çakı verip bana güllere aşı yapmayı bile öğretmişti. Yaptığım hiç bir aşı tutmamıştı. Ne gam, anlaşılan onun bana yaptığı aşı tutmuş
