Alıntı:
Orijinal Mesaj Sahibi bahtiyar02
Sevgili dostum, derinlik arttıkça toprak değişiyor; 4.30 cm'den itibaren kuyunun kenarlarında nemli bir görüntü oluştu. Çıkan toprağı elle yokladığımda, arada çamurlu kısımlar çıkıyordu. Bazı taş parçaları sanki su içinde kalmış gibi soğuk, nemli ve kireç taşı vardı...
|
Paylaşım için teşekkürler, bahtiyar02. Yukarıdaki satırları okuyunca bir anda gençliğime gittim. Henüz Üniversitenin birinci sınıfı bitirmiş ikiye gideceğim bir eylül ayında benim kendi kuyumu kazışımı, suya gınım gınım ulaştığım o anıları hatırlayıp, yeniden yaşamış gibi oldum.
Aslında benimkine planlı, programlı bir kuyu açışı denemez. Ben yalnızca kurak bir dönemde taban suyuna ulaşabileceğimi düşünüp, pederin "saçmalama!"'larına inat, bel küreği ile büyük bir havuz kazmış ve 2,5-3 m. arasında da suyu bulmuş, havuzu doldurmuştum.
Tamamen yalnız ve alet olarak da bel küreği, kazma ile normal kürek kullanmıştım. Gençlik işte, Kızılay şişesinde durduğu gibi damarda durmuyor!
Yavaş yavaş toprağın soğumasını, nemlenmesini, bel güreğinin açtığı çukurda önce bir damla, sonra birkaç damla, sonra pınar gibi çamurlu su içerisinde temiz suyun kaynamasını an be an yaşadım. Ancak suyun bu esnada bana hissettirdiklerini aktarmaktan acizim. Yazdıklarınızı okuyunca o günlere gidiverdim.
Sanırım kendi suyunu bulup, çıkarmak da tohumdan bitki yetiştirmek kadar güzel ve tam olarak ne olduğunu anlamak için de bizzat yaşanması gereken bir duygu.
Emniyeti elden bırakmadan tabii, mesela ben çapı çok geniş tutmuştum, kuyu muyu değil basbayağı havuzdu benimki!
Sizin kuyunuzda suyun çıktığı anlarda orada olmanızı ve yaşamanızı diliyorum.
Suyunuz, bereketli ola!
gece
kendi kuyusunu kendi kazmış forum kişisi!