|
Bu konu bana iki şeyi hatırlattı biri... zaman zaman eminönünde eskiden seyyar satıcılara rastlardım. Önlerinde bir saksıda yatiştirilmiş büyük kırmızı çiçekli bir amarylis önünde de bu soğandan böyle çiçekler çıkarcasına bir dizi bildik ada soğanlarından. bir iki kez hatta satıcılarlada konunun yabancıs imişim gibi konuştum vede o kadar işinin ehli tezgahtarlar ki nerde ise bendahi ada soğanlarından amarylis açıcakmışcasına heveslenip az kalsın satın alıcaktım...
bir ikincisi ise eskiden bir yavru ejder kahramanlı çocuklar için bir çizgifilim vardı. bu yavru ejder az da olsa ateş püskürüyor iken ilaada tuturmuşdu ben bir itfaiyeci olacağım diye. ve her dizi bölümünde bunu inatla tekrarlardı ailesi babası annesi uyarırlardı ama o hep... " ben bir itfaiyeci olacağım...!" diye haykırırdı. tabi her dizide ağzından kaçırdığı küçük alevlerle yangını söndürmeye giderken bir felakete sebep olur ama yılmazdı... kim bilir sonunda başarılı bir itfaiyeci olabilmişmidir ben sonunu görmedim sanırım böyle filimlerde de pekde son olmaz. ancak burda çocuklara anlatılmak istenen kabacası benim tabirimle azimle.... taşları da deler... mantığıdır
kimbilir Allah bizi küçük düşürür de arkadaşımız ileriki yıllarda iyi bir orkide yetiştiricisi olarak karşımıza çıkar da bizi utandırır.
biz utanmaya hazırız ancak böyle giderseniz pekde utandıramıyacaksınız aksine cebinizdeki son kuruşlar, işinizin görülmesinden başka düşünccesi olmıyanlarca, hortumlanmaya mahkum kalabileceksiniz.
|