agaclar.net - View Single Post - Serpil Özkaynak

karinca70 · 11-08-2009, 23:50

Duyun artık bu sesleri!

Türk tarımının ve çiftçisinin sorunlarını 15 gündür bu sayfadan sizlere duyurduk. Bugünkü son bölümümüzde de, dile getirilen sorunların hangi bölgelerde yaşandığını bilmenizi istedik. Aslında çoğunuz bunu biliyor çünkü bu bölgelerin çocuklarısınız. Ama ya yetkili koltuklara geçtiklerinde bu sorunları unutanlar? Onların da, sorunları bildiğinizi bilmelerini istedik!

* Serpil ÖZKAYNAK

Bölgeler ve sorunları

Bir yandan iklim koşulları ile mücadele eden üretici, diğer taraftan da tarımımızı baltalayan ABD ve AB destekli politikalarla topraktan uzaklaştırılmaya çalışılıyor. Bölge bazında incelediğimizde, birçok bölgenin aynı sorunlarla karşı karşıya kaldığını görüyoruz. İşte, ülkemizin yedi ayrı bölgesi ve çiftçilerimizin belli başlı sorunları!..

Marmara Bölgesi

Bölgede bulunan iller, Balıkesir, Bilecik, Bursa, Çanakkale, Edirne, İstanbul, Kırklareli, Kocaeli, Sakarya, Tekirdağ ve Yalova`dır. Ayrıca Bozcaada ve Gökçeada da Marmara Bölgesi içinde sayılır. Marmara Bölgesi, ayçiçeği ve pirinç üretiminde diğer bölgelere kıyasla önde olup, bölgede buğday, zeytin, şeker pancarı, tütün, üzüm ve mısır da üretilmektedir. Pek çok sebze ve meyvenin yetiştirildiği bu bölgede, ahır ve kümes hayvancılığı da gelişmiştir.

Sorunlarından bazıları:

* Bu yılki kuraklık özellikle buğday ve ayçiçeği ürecilerini çok zor durumda bırakmıştır.

* Bölgenin en büyük sorunu sanayileşme ve alınan göçlerle, eldeki tarım arazilerinin yapılanmaya açılması ve bu arada yaşanan çevre kirliliği ile doğanın yok edilmeye çalışılmasıdır. İstanbul ve Bursa`nın ardından şimdi de Çanakkale, çevre kirliliği tehdidi altındadır.

* Doğrudan Gelir Ödemeleri Sistemine geçildikten sonra tarımda üretim birçok üründe düşmüş, örneğin Bursa`da bu düşüş kuru soğanda yüzde 47; üzümde yüzde 20 ve domates üretiminde de yüzde 27 oranında yaşanmıştır.

Akdeniz Bölgesi

Bölgede bulunan iller, Adana, Antalya, Burdur, Hatay, Isparta, Kahramanmaraş, Mersin, ve Osmaniye`dir. Bölgeye, ılıman Akdeniz iklimi hakimdir.

Türkiye`de tarımdan elde edilen gelirin en yüksek olduğu bölgelerdendir. Antalya ve Mersin, Türkiye`nin en önemli seracılık merkezleridir. Öte yandan, narenciye bahçelerinden toplanan turunçgiller, ülke üretiminin yüzde 89`unu sağlarken, Akdeniz Bölgesi ülke bazında yer fıstığı üretiminin yüzde 90`ını, muz üretiminin tamamını, soya üretiminin yüzde 91`ini, karpuz üretiminin yüzde 29`unu, zeytin üretiminin yüzde 15`ini ve üzüm üretiminin yüzde 17`sini üstlenir. Kıyı kesiminin başlıca ürünleri pamuk, susam, yer fıstığı, turunçgiller, muz, zeytin, incir, üzümdür.

Sorunlarından bazıları:

* Pamuktan vazgeçen üretici, mısır ekimine ve seracılığa yönelmiştir. Ancak ucuz ithal mısır, mısır üreticisini çok zor durumda bırakmıştır.

* Narenciyede pazarlama sorunu yaşanmaktadır.

* Akdeniz Meyve Sineği kontrolü için acil önlemler alınmalıdır.

* Ürün çeşidindeki değişimleri yönlendirecek bir kuruluşa acilen ihtiyaç vardır.

* Tarım arazileri imardan korunmalıdır.

* İlaç kalıntı sorunu bir an önce çözülmelidir.

* İklim kontrollü modern seraların kurulması teşvik edilmelidir.

* Muz üreticilerine yönelik bilimsel eğitim çalışmaları yapılmalı ve hangi ölçüde hangi gübreyi kullanmaları gerektiği anlatılmalıdır.

Ege Bölgesi

Bölgede bulunan iller, Afyon, Aydın, Denizli, İzmir, Kütahya, Manisa, Muğla ve Uşak`tır. Bölgenin kıyıları Akdeniz ikliminin etkisindedir. İç Batı Anadolu`da ise iklim koşulları daha serttir. Üretim verimliliği çok yüksek olup, ülkemizdeki sebze üretiminin yaklaşık yüzde 20`sini karşılayan Ege bölgesi`nde, üzüm üretimi yüzde 43, zeytin ve zeytinyağı üretimi yüzde 80, kiraz üretimi ise yüzde 32 oranındadır. Türkiye`deki incir ağaçlarının yüzde 81`i de Ege Bölgesi`ndedir. Büyükbaş ve küçükbaş hayvancılıkta ülke ortalamasına yakın olan bölge, yumurta tavukçuluğunda ise, ülke toplamının yüzde 23.4`ü ile ilk sırada gelmektedir. İç Batı Bölümü`nde en fazla, buğday, şeker pancarı ve haşhaş yetiştirilirken, bölge genelinde üretilen sanayi bitkilerinin başında tütün, pamuk, susam, keten, şekerpancarı sıralanır.

Sorunlarından bazıları:

* `Kurak` konumdan, `çok kurak` konuma geçiş sürecinde olan Ege bölgesinde sulama yatırımlarının arttırılması gerekmektedir.

* Pamuk üretim alanlarının ABD ve AB`nin destekleme politikaları ve damping uygulamalarına bağlı olarak son üç yılda yüzde 37, son on yılda ise yüzde 46 azaldığı bilinmektedir.

* Pamuktan uzaklaşan üretici mısır üretimini yeğlemekte, ancak düşük mısır fiyatları ile ayrı bir sıkıntı içine düşmektedir.

* Narenciye, özellikle de satsuma mandarin üretiminde, dış ticaret teşvikinden yoksun ihracatçının, dış piyasa fiyatları ile rekabet avantajını yitirmesi sonucunda, alımları durdurması ile üretici büyük zarara uğramıştır.

* Çoğu tütün üreticisi de, çıkarılan Tütün Yasası yüzünden zeytinciliğe yönelmiştir.

İç Anadolu Bölgesi

Bölgede bulunan iller, Ankara, Aksaray, Çankırı, Eskişehir, Karaman, Kayseri, Kırıkkale, Kırşehir, Konya, Nevşehir, Niğde, Sivas ve Yozgat`tır. Türkiye`de tahıla ayrılan toprakların yaklaşık yarısı bu bölgededir. İç Anadolu`da daha çok sulanamayan kısımlarda buğday ekilirken sulanabilen yerlerde de daha çok şeker pancarı ve elma başta olmak üzere meyve yetiştiriciliği yapılır. Bu arada Türkiye patates üretiminin yüzde 23`ü ise, Niğde`de gerçekleştirilmektedir.

Sorunlarından bazıları:

* Bölgenin susuzluk sorunu, `acilen` çözüm beklemektedir.

* Buğday ve şekerpancarında yaşanan sorunlar, diğer bölge üreticileri ile aynıdır.

* Şehirlinin `banka kredisi ile yeni otomobil alma merakı` nın bir benzeri, son yıllarda tarım kesiminde de yaşanıyor. Çiftçinin `iş görür haldeki` eski traktörünü elden çıkarıp, `banka kredisi ile son model traktör alma merakı`, birçok yuvayı şimdiden söndürdü. Türkiye Ziraat Mühendisleri Odası Konya Şube Başkanı Hasan Hüseyin Motuk, Konya`da birçok çiftçinin, çoğu yabancı ortaklı bankaların verdiği kolay kredilerle `yeni traktör alma hevesine` kapılıp yüksek borç altına girdiklerini ve sonunda birçoğunun da borcunu ödeyemeyip, tarlasından olduğunu söyledi.

Karadeniz Bölgesi

Bölgede bulunan iller, Amasya, Artvin, Bartın, Bayburt, Bolu, Çorum, Düzce, Giresun, Gümüşhane, Karabük, Kastamonu, Ordu, Rize, Samsun, Sinop, Tokat, Trabzon ve Zonguldak`tır. Karadeniz Bölgesi`nin kıyı kesiminin tamamında balıkçılık yapılmakta, tarım ise bölgelere göre farklılık göstermektedir. Özellikle Batı ve Orta Karadeniz Bölümü`nde mısır, buğday, pirinç, şeker pancarı, tütün, kenevir, soya fasulyesi ziraatı yapılmaktadır. Orta Karadeniz Bölümü`nün en doğusunda bulunan Ordu ilinde de ülkemizin yarıya yakın fındık üretimi gerçekleştirilmektedir. Doğu Karadeniz bölgesinde ise en çok yetişen ürün, kuşkusuz çaydır. Bölgede ayrıca fındık ve mısır da yüksek miktarda üretilir. Dağların ardındaki iç bölgelerde ise buğday, tütün, şeker pancarı ve patates yetiştirilir. Hayvancılık, Batı Karadeniz ile Orta ve Doğu Karadeniz`in iç bölümlerinde yapılır. Kelkit yöresinde organik üretime de geçilmiştir.

Sorunlarından bazıları:

* Samsun`da tütün alanları büyük oranlarda azaldı ve kent merkezinde bulunan sigara fabrikası ile yaprak tütün işleme tesisleri ve depoların çoğunluğu kapatıldığı için işsizlik çığ gibi büyüdü.

* Girdi fiyatlarında yaşanan artışlar yüzünden, pek çok üretici çeltik, mısır, buğday, ayçiçeği, şeker pancarı ekmekten vazgeçti.

* Pazarlamada soğuk zincir yetersizliği ve yörede işleyebilecek tesislerin olmaması yüzünden sebze üretiminde ürünlerin çoğu çürüyor.

* Arka arkaya gelen doğal felaketler ve 2006`da yaşanan fiyat felaketi (bir önceki yıl kilosu 7-8 YTL`den satılan ürünün 2 YTL`ye satılması) fındık üreticisini perişan etti.

* Çaya maliyetin altında ödenen alım fiyatları ve uygulanan kotalar, üreticiyi zor durumda bıraktı.

Doğu Anadolu Bölgesi

Bölgede bulunan iller: Ağrı, Ardahan, Bingöl, Bitlis, Elazığ, Erzincan, Erzurum, Hakkari, Iğdır, Kars, Malatya, Muş, Şırnak, Tunceli, Van

Bölge halkının en önemli geçim kaynağı tarımdır. Ovalarda en çok buğday, arpa, tütün, şeker pancarı ve baklagiller yetiştirilir. Doğu Anadolu bölgesi, küçükbaş ve büyükbaş hayvancılıkta Türkiye`nin önde gelen bölgesidir.

Sorunlarından bazıları:

* Ürünlerde çeşitlilik az, nadas alanları fazla, sulanan tarım alanları yetersizdir.

* Zirai ve hayvancılık sektörü, yetersiz girdi kullanımına bağlı olarak potansiyel üretim seviyesine ulaşamamaktadır.

* Soğuk hava depolarının olmayışı, depolanabilir ürünlerde erken satış zararı oluşturmaktadır.

* Hayvancılık işletmeleri küçük, hayvanların çoğunluğu da düşük verimli yerli ırklardan oluşmaktadır. Mezbahalar ile et ve süt ürünleri işleme tesisleri yetersizdir.

* Süt toplama merkezlerinin olmaması nedeniyle süt üreticisi ve süt tesisleri arasında zincir kurulamamakta, bu nedenle üretici ürünü satamamaktadır.

Güneydoğu Anadolu Bölgesi

Bölgede bulunan iller: Adıyaman, Batman, Diyarbakır, Gaziantep, Kilis, Mardin, Siirt ve Şanlıurfa`dır. Bölgeyi `Orta Fırat` ve `Dicle` olarak sağlı sollu iki bölgeye ayırdığımızda, Atatürk Barajı`nın bulunduğu ve Şanlıurfa Gaziantep, Adıyaman ve Kilis illerinin yer aldığı Orta Fırat bölümünün çoğunda Akdeniz iklimi görülür. Bölgenin içlerine doğru iklim karasallaşır. Bölgede tahıl ekiminin yanısıra tütün, mercimek, antep fıstığı, pamuk ve çok olmasa da üzüm ve zeytin yetiştirilir. Öte yandan Dicle, Ilısu, Batman ve Devegeçidi Barajları`nın bulunduğu ve Diyarbakır, Batman, Siirt ve Mardin illerinin yer aldığı Dicle Bölümü`nde nüfus yoğunluğu daha fazla, iklim ise çok serttir. Halkın başlıca geçim kaynağı tarım olup, düz alanlarda en çok tahıl, mercimek, pamuk ve karpuz üretilir. Dağ yamaçlarında da genelde üzüm bağları ve meyve bahçeleri bulunur. Bölgede küçükbaş hayvan yetiştiriciliği çok önemlidir.

Sorunlarından bazıları:

* Yazın kuraklık, kışın don yüzünden çiftçi büyük sıkıntı yaşamakta ve bir an önce sulama projelerinin hayata geçirilmesini beklemektedir.

* Terör ve EBK`nın özelleştirme süreci, bölgedeki hayvan yetiştiriciliğine çok zarar vermiş, koyun sayısında ciddi azalmalar yaşanmıştır.

... B İ T T İ ...

::.. Serpil ÖZKAYNAK ..::

11-08-2009, 23:50	#17
karinca70 Ağaç Dostu Giriş Tarihi: 14-04-2007 Şehir: İstanbul Mesajlar: 3,235	16 - Duyun Bu Sesleri Duyun artık bu sesleri! Türk tarımının ve çiftçisinin sorunlarını 15 gündür bu sayfadan sizlere duyurduk. Bugünkü son bölümümüzde de, dile getirilen sorunların hangi bölgelerde yaşandığını bilmenizi istedik. Aslında çoğunuz bunu biliyor çünkü bu bölgelerin çocuklarısınız. Ama ya yetkili koltuklara geçtiklerinde bu sorunları unutanlar? Onların da, sorunları bildiğinizi bilmelerini istedik! * Serpil ÖZKAYNAK Bölgeler ve sorunları Bir yandan iklim koşulları ile mücadele eden üretici, diğer taraftan da tarımımızı baltalayan ABD ve AB destekli politikalarla topraktan uzaklaştırılmaya çalışılıyor. Bölge bazında incelediğimizde, birçok bölgenin aynı sorunlarla karşı karşıya kaldığını görüyoruz. İşte, ülkemizin yedi ayrı bölgesi ve çiftçilerimizin belli başlı sorunları!.. Marmara Bölgesi Bölgede bulunan iller, Balıkesir, Bilecik, Bursa, Çanakkale, Edirne, İstanbul, Kırklareli, Kocaeli, Sakarya, Tekirdağ ve Yalova`dır. Ayrıca Bozcaada ve Gökçeada da Marmara Bölgesi içinde sayılır. Marmara Bölgesi, ayçiçeği ve pirinç üretiminde diğer bölgelere kıyasla önde olup, bölgede buğday, zeytin, şeker pancarı, tütün, üzüm ve mısır da üretilmektedir. Pek çok sebze ve meyvenin yetiştirildiği bu bölgede, ahır ve kümes hayvancılığı da gelişmiştir. Sorunlarından bazıları: * Bu yılki kuraklık özellikle buğday ve ayçiçeği ürecilerini çok zor durumda bırakmıştır. * Bölgenin en büyük sorunu sanayileşme ve alınan göçlerle, eldeki tarım arazilerinin yapılanmaya açılması ve bu arada yaşanan çevre kirliliği ile doğanın yok edilmeye çalışılmasıdır. İstanbul ve Bursa`nın ardından şimdi de Çanakkale, çevre kirliliği tehdidi altındadır. * Doğrudan Gelir Ödemeleri Sistemine geçildikten sonra tarımda üretim birçok üründe düşmüş, örneğin Bursa`da bu düşüş kuru soğanda yüzde 47; üzümde yüzde 20 ve domates üretiminde de yüzde 27 oranında yaşanmıştır. Akdeniz Bölgesi Bölgede bulunan iller, Adana, Antalya, Burdur, Hatay, Isparta, Kahramanmaraş, Mersin, ve Osmaniye`dir. Bölgeye, ılıman Akdeniz iklimi hakimdir. Türkiye`de tarımdan elde edilen gelirin en yüksek olduğu bölgelerdendir. Antalya ve Mersin, Türkiye`nin en önemli seracılık merkezleridir. Öte yandan, narenciye bahçelerinden toplanan turunçgiller, ülke üretiminin yüzde 89`unu sağlarken, Akdeniz Bölgesi ülke bazında yer fıstığı üretiminin yüzde 90`ını, muz üretiminin tamamını, soya üretiminin yüzde 91`ini, karpuz üretiminin yüzde 29`unu, zeytin üretiminin yüzde 15`ini ve üzüm üretiminin yüzde 17`sini üstlenir. Kıyı kesiminin başlıca ürünleri pamuk, susam, yer fıstığı, turunçgiller, muz, zeytin, incir, üzümdür. Sorunlarından bazıları: * Pamuktan vazgeçen üretici, mısır ekimine ve seracılığa yönelmiştir. Ancak ucuz ithal mısır, mısır üreticisini çok zor durumda bırakmıştır. * Narenciyede pazarlama sorunu yaşanmaktadır. * Akdeniz Meyve Sineği kontrolü için acil önlemler alınmalıdır. * Ürün çeşidindeki değişimleri yönlendirecek bir kuruluşa acilen ihtiyaç vardır. * Tarım arazileri imardan korunmalıdır. * İlaç kalıntı sorunu bir an önce çözülmelidir. * İklim kontrollü modern seraların kurulması teşvik edilmelidir. * Muz üreticilerine yönelik bilimsel eğitim çalışmaları yapılmalı ve hangi ölçüde hangi gübreyi kullanmaları gerektiği anlatılmalıdır. Ege Bölgesi Bölgede bulunan iller, Afyon, Aydın, Denizli, İzmir, Kütahya, Manisa, Muğla ve Uşak`tır. Bölgenin kıyıları Akdeniz ikliminin etkisindedir. İç Batı Anadolu`da ise iklim koşulları daha serttir. Üretim verimliliği çok yüksek olup, ülkemizdeki sebze üretiminin yaklaşık yüzde 20`sini karşılayan Ege bölgesi`nde, üzüm üretimi yüzde 43, zeytin ve zeytinyağı üretimi yüzde 80, kiraz üretimi ise yüzde 32 oranındadır. Türkiye`deki incir ağaçlarının yüzde 81`i de Ege Bölgesi`ndedir. Büyükbaş ve küçükbaş hayvancılıkta ülke ortalamasına yakın olan bölge, yumurta tavukçuluğunda ise, ülke toplamının yüzde 23.4`ü ile ilk sırada gelmektedir. İç Batı Bölümü`nde en fazla, buğday, şeker pancarı ve haşhaş yetiştirilirken, bölge genelinde üretilen sanayi bitkilerinin başında tütün, pamuk, susam, keten, şekerpancarı sıralanır. Sorunlarından bazıları: * `Kurak` konumdan, `çok kurak` konuma geçiş sürecinde olan Ege bölgesinde sulama yatırımlarının arttırılması gerekmektedir. * Pamuk üretim alanlarının ABD ve AB`nin destekleme politikaları ve damping uygulamalarına bağlı olarak son üç yılda yüzde 37, son on yılda ise yüzde 46 azaldığı bilinmektedir. * Pamuktan uzaklaşan üretici mısır üretimini yeğlemekte, ancak düşük mısır fiyatları ile ayrı bir sıkıntı içine düşmektedir. * Narenciye, özellikle de satsuma mandarin üretiminde, dış ticaret teşvikinden yoksun ihracatçının, dış piyasa fiyatları ile rekabet avantajını yitirmesi sonucunda, alımları durdurması ile üretici büyük zarara uğramıştır. * Çoğu tütün üreticisi de, çıkarılan Tütün Yasası yüzünden zeytinciliğe yönelmiştir. İç Anadolu Bölgesi Bölgede bulunan iller, Ankara, Aksaray, Çankırı, Eskişehir, Karaman, Kayseri, Kırıkkale, Kırşehir, Konya, Nevşehir, Niğde, Sivas ve Yozgat`tır. Türkiye`de tahıla ayrılan toprakların yaklaşık yarısı bu bölgededir. İç Anadolu`da daha çok sulanamayan kısımlarda buğday ekilirken sulanabilen yerlerde de daha çok şeker pancarı ve elma başta olmak üzere meyve yetiştiriciliği yapılır. Bu arada Türkiye patates üretiminin yüzde 23`ü ise, Niğde`de gerçekleştirilmektedir. Sorunlarından bazıları: * Bölgenin susuzluk sorunu, `acilen` çözüm beklemektedir. * Buğday ve şekerpancarında yaşanan sorunlar, diğer bölge üreticileri ile aynıdır. * Şehirlinin `banka kredisi ile yeni otomobil alma merakı` nın bir benzeri, son yıllarda tarım kesiminde de yaşanıyor. Çiftçinin `iş görür haldeki` eski traktörünü elden çıkarıp, `banka kredisi ile son model traktör alma merakı`, birçok yuvayı şimdiden söndürdü. Türkiye Ziraat Mühendisleri Odası Konya Şube Başkanı Hasan Hüseyin Motuk, Konya`da birçok çiftçinin, çoğu yabancı ortaklı bankaların verdiği kolay kredilerle `yeni traktör alma hevesine` kapılıp yüksek borç altına girdiklerini ve sonunda birçoğunun da borcunu ödeyemeyip, tarlasından olduğunu söyledi. Karadeniz Bölgesi Bölgede bulunan iller, Amasya, Artvin, Bartın, Bayburt, Bolu, Çorum, Düzce, Giresun, Gümüşhane, Karabük, Kastamonu, Ordu, Rize, Samsun, Sinop, Tokat, Trabzon ve Zonguldak`tır. Karadeniz Bölgesi`nin kıyı kesiminin tamamında balıkçılık yapılmakta, tarım ise bölgelere göre farklılık göstermektedir. Özellikle Batı ve Orta Karadeniz Bölümü`nde mısır, buğday, pirinç, şeker pancarı, tütün, kenevir, soya fasulyesi ziraatı yapılmaktadır. Orta Karadeniz Bölümü`nün en doğusunda bulunan Ordu ilinde de ülkemizin yarıya yakın fındık üretimi gerçekleştirilmektedir. Doğu Karadeniz bölgesinde ise en çok yetişen ürün, kuşkusuz çaydır. Bölgede ayrıca fındık ve mısır da yüksek miktarda üretilir. Dağların ardındaki iç bölgelerde ise buğday, tütün, şeker pancarı ve patates yetiştirilir. Hayvancılık, Batı Karadeniz ile Orta ve Doğu Karadeniz`in iç bölümlerinde yapılır. Kelkit yöresinde organik üretime de geçilmiştir. Sorunlarından bazıları: * Samsun`da tütün alanları büyük oranlarda azaldı ve kent merkezinde bulunan sigara fabrikası ile yaprak tütün işleme tesisleri ve depoların çoğunluğu kapatıldığı için işsizlik çığ gibi büyüdü. * Girdi fiyatlarında yaşanan artışlar yüzünden, pek çok üretici çeltik, mısır, buğday, ayçiçeği, şeker pancarı ekmekten vazgeçti. * Pazarlamada soğuk zincir yetersizliği ve yörede işleyebilecek tesislerin olmaması yüzünden sebze üretiminde ürünlerin çoğu çürüyor. * Arka arkaya gelen doğal felaketler ve 2006`da yaşanan fiyat felaketi (bir önceki yıl kilosu 7-8 YTL`den satılan ürünün 2 YTL`ye satılması) fındık üreticisini perişan etti. * Çaya maliyetin altında ödenen alım fiyatları ve uygulanan kotalar, üreticiyi zor durumda bıraktı. Doğu Anadolu Bölgesi Bölgede bulunan iller: Ağrı, Ardahan, Bingöl, Bitlis, Elazığ, Erzincan, Erzurum, Hakkari, Iğdır, Kars, Malatya, Muş, Şırnak, Tunceli, Van Bölge halkının en önemli geçim kaynağı tarımdır. Ovalarda en çok buğday, arpa, tütün, şeker pancarı ve baklagiller yetiştirilir. Doğu Anadolu bölgesi, küçükbaş ve büyükbaş hayvancılıkta Türkiye`nin önde gelen bölgesidir. Sorunlarından bazıları: * Ürünlerde çeşitlilik az, nadas alanları fazla, sulanan tarım alanları yetersizdir. * Zirai ve hayvancılık sektörü, yetersiz girdi kullanımına bağlı olarak potansiyel üretim seviyesine ulaşamamaktadır. * Soğuk hava depolarının olmayışı, depolanabilir ürünlerde erken satış zararı oluşturmaktadır. * Hayvancılık işletmeleri küçük, hayvanların çoğunluğu da düşük verimli yerli ırklardan oluşmaktadır. Mezbahalar ile et ve süt ürünleri işleme tesisleri yetersizdir. * Süt toplama merkezlerinin olmaması nedeniyle süt üreticisi ve süt tesisleri arasında zincir kurulamamakta, bu nedenle üretici ürünü satamamaktadır. Güneydoğu Anadolu Bölgesi Bölgede bulunan iller: Adıyaman, Batman, Diyarbakır, Gaziantep, Kilis, Mardin, Siirt ve Şanlıurfa`dır. Bölgeyi `Orta Fırat` ve `Dicle` olarak sağlı sollu iki bölgeye ayırdığımızda, Atatürk Barajı`nın bulunduğu ve Şanlıurfa Gaziantep, Adıyaman ve Kilis illerinin yer aldığı Orta Fırat bölümünün çoğunda Akdeniz iklimi görülür. Bölgenin içlerine doğru iklim karasallaşır. Bölgede tahıl ekiminin yanısıra tütün, mercimek, antep fıstığı, pamuk ve çok olmasa da üzüm ve zeytin yetiştirilir. Öte yandan Dicle, Ilısu, Batman ve Devegeçidi Barajları`nın bulunduğu ve Diyarbakır, Batman, Siirt ve Mardin illerinin yer aldığı Dicle Bölümü`nde nüfus yoğunluğu daha fazla, iklim ise çok serttir. Halkın başlıca geçim kaynağı tarım olup, düz alanlarda en çok tahıl, mercimek, pamuk ve karpuz üretilir. Dağ yamaçlarında da genelde üzüm bağları ve meyve bahçeleri bulunur. Bölgede küçükbaş hayvan yetiştiriciliği çok önemlidir. Sorunlarından bazıları: * Yazın kuraklık, kışın don yüzünden çiftçi büyük sıkıntı yaşamakta ve bir an önce sulama projelerinin hayata geçirilmesini beklemektedir. * Terör ve EBK`nın özelleştirme süreci, bölgedeki hayvan yetiştiriciliğine çok zarar vermiş, koyun sayısında ciddi azalmalar yaşanmıştır. ... B İ T T İ ... ::.. Serpil ÖZKAYNAK ..::