|
Ah Lalezan, ne yapsak da sokaktaki tehlikelerden onları koryamıyoruz. Sizin oralara göre biz burada daha zorluk çekiyoruz. Ama sokakta yaşayan dostlarımız için hayat zor. Bazen ufaklıklar elimizin altında araba tehlikesine karşı eğitilmiş oluyor ama yine düşüncesiz biri tarafından canı yakılıyor. Kışın daha da zor. İnsanlara uzak olan yavrular ısınmak için arabaların motorlarına giriyorlar. Eğer şanslıysa bizim sokakta ve biraz da bağırmışsa aşağıya inip girdiği arabanın üstüne not bırakıyorum. Bizim sokak insanı da esnafı da artık benim bu hallerime alıştı. Hatta hiç kedi beslemeyen hatta uzak olan ve belki de sevmeyen birilerini bazen yardım için en azından bana haber verirken görüyorum. Sonrasında yardım da ediyorlar. Kazanılmış insanlar. Çok seviniyorum o zaman onların adına.
Ama dedim ya ne kadar uğraşsanız da birileri hep engel oluyor. Çok kötü şeyler yapanları gördüm. Başka türlü anlamayınca devam edince kendimi kaybettiğimi de hatırlıyorum. yine de sonuç değişmiyor. Büyükşehir onları yutuyor. En iyisi güvende olmadıkça doğmasınlar istiyorum bazen. Bütçem uygun oldukça kısırlaştırma yaptırıyorum ama. Ne olacak yani yavru kedi göremez hale mi geleceğiz?
Gideceğim bu şehirden istediğim kadar hayvanı besleyebileceğim, sığınanlara, bana bırakılanlara bakabileceğim dağ başı bulacağım. Başkaca bir çaresi yok anlaşılan.
İçim ezildi yine...Umutsuz olmayayımda kuzucuklara bir yararım olsun değil mi?
Tüm doğa güçleri sizin ve eşinizin yanında olasun.
Sevgiyle kalın.
|