|
Ama Sevgili seleste, çok zevk alarak okuduğum mesajınıza sonlara doğru üzüldüğümü ve hatta kırıldığımı ifade etmeden geçemeyeceğim. Hem karşılaştırmak istemiyorum derken, hemde yazınıza çocukları parçalayan hayvanlardan bahsederek bitirmeniz son derece üzücü. Eğer çocuklar söz konusu olsaydı ben de bunu burada yazabilirdim hatta daha fazlasını. Ama burada söz konusu sokak hayvanıysa ve onların kötü yaşamı ve onlara zarar veren insanlarsa ben buna göre örnek vermeyi tercih ederim doğrusu. Hep aynı şey oluyor bir hayvan savunmasına girildiği zaman karşımıza hep çocuklar çıkarılıyor neden oluyor anlamış değilim. Hayvansever olmam çocukları ihmal ettiğim anlamına gelir mi? Ya da çocuklar için bir şey yapmadığım anlamına gelir mi? Ben eğer böyle bir düşünce oluşturduysam sizde üzülürüm. Çünkü işin aslı ben aralarında seçim bile yapmamak gerektiğini tercih sıralamasına bile girmemek gerektiğini düşünürüm. Bu benim fikrimdir, yalnızca beni bağlar. Ama konum dışı saydığım çocuklardan burada bahsetmiyor olmam ben ve benim gibi birçok hayvan severin çocuklarla da ilgilenmediği anlamına gelmez. Bilirmisiniz ben tüm bu olayların çok fazla güçlü olmamama rağmen maddi bir boyutu olmadığını bile düşünürüm. İş bizden artanları bir yerlere aktarmak değil, sahip olduğumuzu paylaşmaktır. Bana göre asıl yardım budur. Bana hep kurulan cümle şudur, dünyada o kadar aç çocuk varken sen neden hayvanların karnını doyuruyorsun? Ben biliyorum ki bunu soranlar bütçesinin küçük bir parçasını tanımadığı bir çocuğa asla ayırmamıştır. Zengin olmayı beklemektedir ve hayvan beslediğim içinde benim aslında bütçemin uygun olduğunu düşünmektedir. Çocuklara nasıl yardım ettiğimi, neler yaptığımı orada alakasız bir şekilde karşılaştırma yapmış birine açıklamanın yersiz olduğunu düşündüğümden verdiğim tek yanıt şudur( hatta biraz sinirlenerek arsızlık yaparım): Ben hayvanları beslemeyi tercih ediyorum, sen ne yapıyorsun çocuklar için?
Şimdi belki de yanlış anladığımdan bu konuya girdim, uzatmak istediğimden değil.
Tüm bunların ışığında zaten yazış üslubunuz ve ve kariyeriniz bana o kadar öğretici gelmiştir ki, bunu söylemek isterim. Yazışmak keyifli, aksini hiç düşünmedim.
Ama yine de son satırınızı okumaktan en azından bu başlıkta hala rahatsızım. Ya da şöyle mi demem gerekir? Ki sanmıyorum. Evde gördüğü yanlış davranışlar yüzünden çocuklar tarafından katledilen minik hayvanlar mı? Ki birini ancak bin bir emekle iki sene yaşatabildim. Her anını da o sana bunu yapmak istemedi, o aslında canavar olamayacak kadar çocuk, bilmiyordu diyerek kedimle konuştum. Hiçbir şey ya da olay kökenini düşünmeden düşman olmama neden olamaz diyeyim kendimi anlatmak adına.
Her satırı isteyerek paylaştım, sizinle yazışmak bir zevkti...
Umarım devam ettirebiliriz.
Esenkalın.
|