|
Sevgi Adalet, çok doğru bizi bu sitede birleştiren ortak duygularımız.
Zaman zaman ben de ufuğa, karşı dağlara baktığımda neler görüyorum bir bilsen. Güneş batarken ayrı bir güzellik.
Alaca karanlıkta karşı dağlardaki ağaçların silüetlerini nelere benzetirim bir bilsen. Yamuk bir ağaç var, onun altında oturan çobanı hatta kaval çalışını bile görüyorum. Başını mehtaba doğru kaldırmış köpeği bile gözümün önünde.
Onları seyretmek veya öyle olduğunu düşünmek bana huzur veriyor.
Hele bazı geceler, penceresini açık bıraktığım yatak odama köyün çobanı Ali'nin uzaktan uzağa gelen kaval sesi yok mu, beni öyle hüzünlendirir ki anlatamam. Ama bu hüzün bile hoş geliyor kulağa.
Hemen balkona çıkıp salıncağa uzanıyor, üzerime bir pike alarak dakikaların nasıl geçtiğini anlayamıyorum. O sessizlik içindeki yanık ve hüzünlü kaval sesi beni duygulandırıyor, nerelere götürüyor bir bilsen.
Annemi, babamı özlüyorum, çocukluğumu düşünüyorum. O anda yanımda hiç kimseyi istemiyorum, bir sinek vızırtısı bile bana gürültü hissini veriyor. Bilmem belki de bu hassas anımı kendime saklamayı seviyorum.
Çenem iyice düştü, senin de başını ağrıttım kusura bakma.
Seni çok seviyorum, iyi ki varsın.
|