Doğanın en güzel armağanı derim ben kuzu kulağı için. Ekşimsi tadlara düşkünlüğümden mi? Yenebilen yenmeyen her türlü ota hayranlığımda mıdır bilinmez...
Artvin'deki evin etrafında bolca mevcut olduğu için her sene toplar yaparız yemeğini. Hiç yemem diyen bile afiyetle yer. Hemen örnek vereyim; Yengemle ben bahçe bayır kuzukulağı toplarken evdekiler kalsın biz yemeyelim deyince dedik bize yetecek kadar toplayalım. Pişirdik sofraya geçtik. Baktık teker teker tabaklara alınmış.
Tencerede bir tabaklık yemek kalmış. Tahmin edeceğiniz gibi biz de onu paylaşmak durumunda kaldık yengeciğimle... Birdaha asla az yapmak gibi bir hatada bulunmamayı da ders edindik böylece...