|
Capri adası örneği. ''Limoncello'' ve zeytin.
Capri adası, çok küçük bir İtalyan adası. Napoli'den feribotla gidiliyor. Çok zenginlerin ve sanatcıların villalarının olduğu bir yer.
Yerel halkı da ticaretle zenginleşmiş.
Bir tarafta turizm diğer tarafta ''Limocello'' limondan yapılmış alkollü içki. Yerel halkın bahçelerinde limon ağaçları. Bunlardan içki yapıp satıyorlar. Dedeleri Limoncello üretip satmış. Çocukları da, torunları da. Gül gibi geçinip gidiyorlar. Herkes mutlu...
Bizde öyle mi? Dedesiyle babasıyla aynı işi yapan kaç torun var? Dedelerimiz savaşmış, anne ve babalarımız şavaş çocuğu olarak büyümüş. Aman çocuğum okusun, adam olsun bizim gibi yoksulluk çekmesin diye dişinden tırnağından arttırıp çocuklarını okuttu.
Şimdi dedesinin, babasının yaptığı işten anlamayan iki yıllık **** dört yıllık okullardan mezun ama iş veremediğimiz (bulamayan) büyük bir genç nüfus topluluğu. Kendine ne çiftçiyim diyebiliyor ne de geçinebilecek kadar şehirde bir iş bulabiliyor. Bilgi birikiminin değeri yok, boşa gitmiş durumda.
Herkes mutsuz...
Yukarıdaki örnek yarım mekanize zeytincilikle uğraşan bazı yörelerimize uymaktadır.
Bilgi ve pazarlama ne kadar önemli değil mi?
|