|
1. Dilimizin şive farkılıkları, dil zenginliğini gösterir. Yurt dışındaki soydaşlarımızın konuştuğu türkçeyi de dikkate alırsan, ne kadar şanslı bir millet olduğumuzu anlarız. Ama ne yazık ki, bunun farkında değiliz. Evet, her ülkenin bir resmi konuşma dili olur, ama neden yöre (şive) dillerini de korumayalım? Burada en büyük görev yazılı ve görsev medyaya düşüyor.
2. Resmi türkçemizin ne kadar yabancı kelimerer ile kirlendiğinin farkındayız. Belki de bu bizim biraz da "yabancı düşkünlümüze" de bağlanabilir. Cadde ve sokaklardaki reklam
panolarına bir bakın.
3. Osmanlının matbaya direnmesinin nedenini şimdi anlıyozum: biz kitap okumayı sevmeyen bir milletiz. Buna karşılık saatlerce zamanımızı içi boş televizyon dizileri karşısında geçiriyoruz.
4. Lütfen okul yanından geçerken bir bakın: yüzlerce çocuk küçük bir alanda. Derslikler de aynı durumda. Ve çocukların kullandığı dile bir kulak asın: küfürlü, jargonlu konuşmalar. Biz bunlara "türkçe" konuşmayı nerede öğreteceğiz.
O kadar çok eksiğimiz var ki, nereden başlamamız gerekecek dersiniz?
|