|
Sulu parkuru yapamayınca, gidebildiğimiz yere kadar kuru parkuru yapmaya karar verdik. Kuru parkur dediğim, toprak yol boyunca çeşitli yönlere doğru gittiğimiz ve daire çizip tesise döndüğümüz parkur. Burayı genellikle Bekir hocayla yaparız. Oda bizi her defasında değişik yönlerde götürüp, "şimdi kaybolduk işte" düşüncesini aklımıza her defasında getirtip, sonrada tesisi görünce sevindirir. Bekir hoca güzellik uykusunda olunca iş bana düştü, grubun başında en çok bildiğim yöne doğru yürümeyi teklif ettim. Ama bizim hanım dahil küçük grubumuz, bu teklife pek iltifat etmeyip tesiste çimenlerde yuvarlanmayı uygun gördüler. Bende itkovu (köpek savar-buranın köpekleri meşhurdur, yanınızda böyle bir aletin bulunmasının faydası var) alıp kır çiçeği fotoğraflamaya doğru yola düştüm. Doğa coşmuş, her şey muhteşem. Vakit de fotoğraf için ışığın çok iyi bir zamanı. Kendimi kaybettim diyebilirim.
|